DNA DCR-018: Griekse gekte

Een mooi lokkertje op een beurs komt altijd van pas. Dat moeten ze ook gedacht hebben bij het Griekse DNA Filters. Om meer koopgrage bezoekers naar hun stand te trekken, gingen zij aan de slag met een doodnormale BMW R nineT. Na flink wat knutselwerk ontstond deze DNA DCR-018.

You either love it or you hate it… Na een ongekend populair videobericht op Instagram (2,2 miljoen kijkers) is het direct duidelijk dat de meningen over het ontwerp van de DCR-018 van filterfabrikant DNA nogal rechtlijnig tegenover elkaar staan. En om eerlijk te zijn is het ook niet vreemd dat The Billet Sting, liefkozend zo genoemd door de bouwers, deze controverse oproept.

Het design is namelijk, op z’n zachtst gezegd, zeer uitgesproken. Uiteraard zit er dan ook een bijzonder verhaal achter de unieke styling van deze Griekse custom van DNA Filters, waarvoor we eerst even terug in de tijd moeten. De jaren tachtig om precies te zijn.

“In zijn jongere jaren was eigenaar Dino nogal actief in de racerij, als ingenieur. Zoals je weet staat Griekenland nou niet echt bekend als een racenatie en dus werd er weinig geld in teams gestopt. Gelukkig werkte mijn vader samen met Castrol, dat een van de grotere teams in Griekenland runde. Daar was dus iets meer mogelijk, maar alsnog moesten ze innovatief handelen om hun machines sneller te maken”, aldus zoon Marios, die enkele jaren terug de dagelijkse leiding van DNA Filters overnam van vader Dino. “Daarom ging hij aan de slag met de frames van hun 80cc racertjes, om op die manier een betere machine te laten ontstaan.”

Duidelijke inspiratiebron
Uiteindelijk ontwikkelt Dino eigenhandig drie verschillende aluminium monocoque frames, waarbij de laatste versie volledig TIG-gelast is. “Prachtig vakmanschap zie je er in terug en dit frame was ook nog eens zeer competitief”, stelt Marios. Gelukkig is dit deel van Dino’s levenswerk intact gebleven en verblijft de 80cc racer momenteel in het magazijn van DNA Filters. Het machientje blijkt zelfs, na vier decennia, nog altijd een inspiratiebron te zijn. En wel voor de DCR-018.

“The Billet Sting is een hommage aan het monocoque frame dat mijn vader destijds bouwde. Vanuit die gedachte zijn we aan de slag gegaan en hebben we samen met onze R&D-afdeling gekeken wat er mogelijk was. We wilden ook weer een stapje verder gaan dan ons eerste customproject.”

Vader Dino en zoon Marios deden namelijk al eerder ervaring op met het bouwen van een DNA Café Racer – de afkorting DCR, dus – met de alleszeggende koosnaam Brain Eraser. Op basis van KTM’s superbike, de RC8, werd een minimalistische caféracer gebouwd. “Dat was ook een heel mooi project, maar met deze 018 wilden we zeker qua ontwerp een stuk extremer gaan.”

Behoorlijke klus
DNA stak flink wat kostbare uren in het project. Ruim 350 uur ging er bijvoorbeeld enkel en alleen al zitten in het creëren van digitale bouwtekeningen voor de verschillende onderdelen. “Het was een behoorlijke klus, want er zat ook nog enige tijdsdruk achter. We wilden de motor klaar hebben voor de EICMA, toch wel het belangrijkste moment voor ons om aandacht te genereren voor onze producten.”

Hoewel het monocoque frame met honingraatstructuur in de uiteindelijke vorm veel indruk maakt, was het toch vooral het luchtinlaattraject waar Marios zich zorgen om maakte tijdens de bouwfase van de DCR-018. “Voor ons van groot belang, omdat we binnen ons bedrijf natuurlijk continu bezig zijn om veel schone lucht naar het motorblok te krijgen.”

Om het gewicht te minimaliseren, zijn er twee hexagonale inlaatbuizen zeer dun uitgevoerd met slechts een wanddikte van 1,6 mm. Extra knap als je tevens nagaat dat dit gedeelte van het inlaattraject ook de steunpilaar is voor de ledverlichting én het futuristische ruitje. “Daar hebben we wel even mee gestoeid, maar ik ben tevreden over het eindresultaat.”

Team aan specialisten
De schone lucht die het BMW boxerblok zo graag ontvangt, wordt uiteraard via 66 mm DNA luchtfilters toegediend. En dat gebeurt in stijl. Ook hier wordt de hexagonale vorm doorgevoerd, in combinatie met een mooie afwerking van blauwgekleurd leer. Het is uiteraard niet het enige product dat specifiek voor The Billet Sting is ontwikkeld. Door de warme connecties met Akrapovic (de firma is ook Grieks importeur van dit uitlatenmerk, red.) werd een MotoGP-geïnspireerd uitlaatsysteem geproduceerd voor de DCR-018.

Gezien alle prachtige details kun je je haast niet voorstellen dat de bouw slechts zes maanden in beslag nam. Marios: “Gelukkig werken we met een team aan specialisten en die zijn goed op elkaar ingespeeld. Het is natuurlijk preken voor eigen parochie, maar persoonlijk zie ik dat ook terug in The Billet Sting.”

The day after
Het Griekse DNA opereert inmiddels twintig jaar als filterfabrikant en dat bleek een meer dan prima reden te zijn om een gala te houden. Een uitnodiging voor dit festijn is op zich al leuk natuurlijk, maar eigenaar Marios maakt het nog net even wat specialer. Ik ontvang namelijk de toezegging om een dag na het uitbundige jubileumfeest ook op de exclusieve DCR-018 te kunnen rijden. Een prachtige, maar ook hectische bonus op de dag van mijn geboekte retourvlucht.

Doordat The Billet Sting ook op DNA’s eigen party als showstopper werd gebruikt, wordt in allerijl geregeld dat de motor zo snel mogelijk weer richting hoofdkantoor komt. De dienstdoende bezorger moet echter ‘the day after’ duidelijk nog op gang komen, want halverwege de ochtend is de DCR nog altijd niet gearriveerd. Druk wordt er heen en weer gebeld, waarbij langzaam de hoop op een bijzondere rit wegsijpelt…

Stralend aluminium
Terwijl ik de zoveelste koude koffie (traditie in Griekenland blijkbaar) naar binnen slok, verschijnt vader Dino plots in de vergaderruimte. Zijn blije gezicht zegt me voldoende en binnen vijf minuten zitten we in de auto, op weg naar een fotolocatie aan de kust. Daar moet ik ook voldoende ruimte hebben om de nodige rijtijd op de DNA DCR-018 door te brengen. Als de deuren van het busje opengedraaid worden, spiek ik even snel naar binnen. Hoewel het redelijk donker is, zie ik het vele aluminium van The Billet Sting al stralen.

Dino en zijn jongste zoon Alex zijn mee ter assistentie en het is duidelijk dat de bouwer van het stel niet helemaal gerust is op het feit dat een voor hem onbekende journalist uit de Lage Landen op zijn creatie gaat rijden. Om zichzelf enige geruststelling te geven, vraagt Dino nog maar eens aan de Nederlandse vertegenwoordiger of het wel verantwoord is dat hij zijn DCR-018 uitleent aan deze jongeman. Een bevestiging lijkt hem iets te kalmeren, maar helemaal senang is hij op dit moment allerminst.

Hels kabaal
Om niet te veel over doemscenario’s na te moeten denken, begint de oprichter van DNA Filters maar met het opwarmen van zijn kindje. Als het 1.170cc boxerblok tot leven wordt geroepen, kunnen de bezoekers van de nabijgelegen Akropolis waarschijnlijk meegenieten van het helse kabaal dat uit de dubbele Akra’s ontsnapt. Het (iets te) harde geluid van de twin draagt ver, maar gelukkig blijkt er uiteindelijk wel een heerlijke soundtrack in de DCR te zitten. Elk dotje gas heeft een extra impact op de beleving.

Dat geldt niet alleen voor de betrokken hoofdrolspelers, ook een toevallig passerende motorrijder neemt in alle rust dit ongelooflijke spektakelstuk op. Ondanks dat hij een integraalhelm draagt, kun je alsnog de verbazing op zijn gezicht aflezen. Al snel volgt een duimpje en rijdt hij door, nog eens over zijn schouder kijkend om een laatste blik van deze DCR-018 te vangen. Na een opwarmsessie van enkele minuten ontvang ik het seintje dat mijn been over het smalle kontje van The Billet Sting geslingerd mag worden.

Als ik eenmaal plaats heb genomen op het alcantara zitje valt direct op dat ik nog maar net met mijn tenen aan de grond kom. Bijzonder, want deze custom lijkt op het oog helemaal niet zo hoog op zijn poten te staan. Overigens komt het smalle profiel van de DCR dan wel weer overeen met de zitpositie, die lekker racy aanvoelt. De voeten moeten vrij ver naar achteren worden gebracht, maar hierdoor zit je wel gelijk in een heerlijke aanvalsmodus.

Meer pit
De altijd aanwezige angst als je op zo’n unieke motorfiets rijdt slaat in de eerste meters toch wat toe, maar na enkele bochten voel ik me al redelijk gewend in het zadel van The Billet Sting. Tijd voor wat meer actie. Langzaam voer ik dan ook het tempo op en merk de wilskracht van het lucht- en oliegekoelde boxerblok op.

Het donorhart, afkomstig van een BMW R nineT, heeft geen verregaande tuning ondergaan, maar door de nieuwe manier van luchttoevoer én het Akrapovic uitlaatsysteem lijkt er toch echt wel wat meer pit in de 1.170cc boxer te zitten. In deze trim zou er 122 pk aan het achterwiel beschikbaar moeten zijn. Ter vergelijking, een standaard R nineT wekt 110 krukas-pk’s op.

De trekkracht werd eveneens met 4 Nm opgeschroefd, maar de grootste bijdrage om de potentie van deze Griekse custom te verhogen is de doorgevoerde afslankkuur. Waar een rijklare R nineT een goede 219 kilo op de weegschaal brengt, is deze bijzondere verschijning onderweg met slechts 183 kilo. Die besparing van 36 kilo is uiteraard zeer goed te voelen. Niet alleen voelt de machine dus sneller aan, ook op het gebied van sturen werkt het lagere gewicht door.

Als de Michelin Power Cup Evo’s zich nog wat steviger aan het asfalt laten plakken, is dat duidelijk te merken. Hoewel ik bedachtzaam met deze unieke motor omga, probeer ik hier en daar toch wat dieper in te sturen. Het vertrouwen groeit en dat betaalt zich terug in grip. The Billet Sting laat zich gemakkelijk omleggen, geholpen door de gespaakte en lichtgewicht Kineo velgen. Eenmaal in de bocht blijft ‘ie zijn lijn ook mooi volgen, al wordt het geheel wel wat van de wijs gebracht door de kneiterharde vering. De Hyperpro voorvork en achterschokdemper zijn duidelijk afgestemd voor gebruik op het circuit.

Uiterste precisie
Naast de heerlijke schreeuw van het Akrapovic systeem, het lage gewicht en het toch wel potente boxerblok maakt ook de rempartij van de DNA DCR-018 indruk. De combinatie van radiaal gemonteerde ISR vierzuiger monoblocs die inbijten op BrakeTech 320 mm schijven blijkt prima te werken. Hoewel er aan de achterzijde (265 mm schijf met vierzuiger monobloc) niet veel gebeurt, is dat in het voorwiel wel anders. Lekker krachtig aan te leggen, waarbij het gevoel continu mooi aanwezig blijft. Een bocht inremmen kan hierdoor met uiterste precisie.

Het verhoogt duidelijk de feestvreugde aan boord van The Billet Sting, echter kan dat helaas niet gezegd worden van de afstelling van het blok. Terwijl ik lekker met de quickshifter door de versnellingen ga, krijg ik bijna een Griekse tragedie te verwerken. Zonder aankondiging schiet de boxer ineens een stuk hoger in de toeren. In eerst instantie denk ik nog aan een eenmalige hick-up, maar het blijkt uiteindelijk vaker te gebeuren tijdens deze rit.

Wellicht dat de oorzaak te vinden is in het feit dat de DCR helaas al langer stilstond, maar een betere afstelling zou geen kwaad kunnen voor de boxer. Behoedzaam vervolg ik mijn weg, maar de onvoorspelbaarheid van dit probleem zit me toch niet helemaal lekker op een machine die onbetaalbaar is.

Nog één rondje
Dino steekt één vinger op in de lucht en dat is voor mij het teken dat ik nog eenmaal een rondje met The Billet Sting over deze Griekse wegen kan maken. De boxer schreeuwt het voor een laatste keer uit als ik op een recht stuk asfalt er nog eens goed voor ga zitten. Bizar hoe snel je went aan een custom als deze door specialisten is gebouwd. Het pakket zit goed in elkaar, buiten de hikjes van het blok.

Uiteindelijk plant ik de DNA DCR-018 weer op z’n jiffy naast het busje, waarvan de deuren al opengeklapt staan. Met nog een tikkend blok wordt deze unieke motorfiets weer voorzichtig ingeladen, terwijl wij alweer onderweg zijn. Hoewel ik nog vragen heb voor eigenaar Marios over eventuele plannen voor een toekomstige DNA showstopper, zit het Griekse avontuur er alweer op en moet ik linea recta richting het vliegveld van Athene om mijn terugvlucht te halen.

Met z’n drietjes bouwen
Gelukkig heb ik een week na deze bijzondere testrit alsnog de mogelijkheid om Marios Nikolaidis te spreken over komende DCR-projecten. Door de serieuze groei van DNA Filters in de afgelopen jaren en het daarbij behorende tijdsgebrek blijken er helaas nog geen concrete plannen te zijn voor een volgende custom.

“Het is een gekkenhuis op het moment. Zojuist heb ik een extra bedrijfspand aangekocht, aangezien onze huidige vestiging te klein wordt. Daar moeten we nu dus allerlei verbouwingsplannen voor maken, waardoor er eigenlijk geen tijd is om ons bezig te houden met een volgende DCR. Spijtig, maar ik heb goede hoop dat we in de nabije toekomst alsnog weer aan de slag gaan.”

De reden daarvoor is simpel, meent Marios. De vorige drie zelfbouwprojecten (naast de Brain Eraser en The Billet Sting ontwierpen en bouwden ze ook een Moto3-machine, red.) waren een samenwerking van vader Dino en zoon Marios, maar sinds kort werkt ook broertje Alex in het familiebedrijf.

“Ik zou het fantastisch vinden als we een keertje met z’n drieën een custom kunnen gaan bouwen. We hebben nog een DCR-ontwerp liggen, alleen zijn we daar destijds niet meer aan begonnen. Misschien moeten we dat maar eens afstoffen en oppakken. De bouw zelf zal niet het probleem zijn, het vinden van tijd om in het project te stoppen zal het moeilijkste onderdeel worden.”

Tekst Jarno van Osch • Fotografie George Niaounakis, Jarno van Osch