Column Mat Oxley: Safety First

De GP van Silverstone was de eerste GP sinds Oostenrijk 1980 die werd geannuleerd. Toen viel er een halve meter sneeuw. Het is dus geen veelvoorkomend feit, dat afgelasten. Maar waarom werd Silverstone niet gereden?

Ten eerste werd het circuit een tijd terug voorzien van een nieuwe laag asfalt. Dat was de eerste volledig nieuwe asfaltlaag sinds 1996. In plaats van een lapjesdeken van asfaltsoorten moest er nu dus één, uniforme laag komen, terwijl de hobbels achtergelaten door de F1 (veroorzaakt door de enorme remkracht die het asfalt tot hobbels verkreukelt) ook weg te werken en meteen ook de drainage te verbeteren. Onthoud dat laatste.

De gekozen partner werd het bedrijf dat zowat alle Britse snelwegen aanlegt. Maar een snelweg is geen circuit. Het asfalt werd aangelegd in februari, vlak voor de koudste winter sinds lang die werd gevolgd door de heetste zomer sinds lang. De hitte is niet zo’n probleem, maar de koude heeft een nefast effect op het goed aanleggen van asfalt, meer bepaald op het voorzien van een zekere aflopende verkanting in de bochten, waardoor het water wegstroomt naar de kant van de baan. Circuits volgen niet het McAdam-principe, waarbij een baan in het midden hoger is dan aan de zijkanten om water te laten afstromen richting grachten. In de plaats daarvan is elke bocht een klein beetje positief gekant. Of zou dat moeten zijn. Silverstone is dat op dit moment niet, omdat het winterweer niet toeliet om de baan zo aan te leggen, is mij uitgelegd.

Franco Uncini, de wereldkampioen GP500 van 1982 en nu Safety Officer van de MotoGP, zag niks mis met de baan. En waarom zou hij? De enige manier om te merken of er iets mis is, is door op een MotoGP-machine te kruipen en er vol tegenaan gaan in elke mogelijke omstandigheid. Er werd voor de MotoGP al in de regen geracet op Silverstone en toen werd al geklaagd over aquaplaning op Hangar Straight, het stuk dat Tito Rabat bijna een been kostte.

Cal Crutchlow reed wat droge rondjes op een wegmotor en voorspelde dat het ronderecord zou sneuvelen, mits er een paar hobbels werden uitgevlakt. Simon Crafar, Dorna’s pitlane-reporter en voormalig GP-winnaar, organiseerde er een tijdje geleden een circuitdag en noteerde nog enkele hobbels. Al die hobbels werden weggefreesd. Maar daardoor werd het asfalt op die plaatsen van grip ontdaan. Dan volgde de F1 GP en de WEC-race, beide met het soort wagen dat slijtblokken onder de auto heeft hangen om te voorkomen dat het carbon chassis de grond raakt. Die blokken raken de baan het meest bij de hoogste snelheid, wanneer de downforce van deze wagens het hoogst is. Waar is dat dan? Aan het eind van Hangar Straight, het snelste stuk op Silverstone. Voeg bij al het voorgaande een stevige Britse plensbui en je hebt MotoGP-rijders die aan het eind van Hangar Straight bij dik 280 km/u hun voorwiel blokkeren bij het remmen en van de motor moeten springen.

Wie treft schuld? Het bedrijf dat het asfalt legde, uiteraard. Zij hadden beter geadviseerd moeten worden over wat een circuit nodig heeft. Silverstone zelf, omdat ze de opmerkingen na andere races negeerde. Dorna en de FIM omdat hun circuitinspecties niet volstaan. Maar de rijders? Neen, hen treft geen schuld. Zij merkten in de formatieronde dat er stront aan de knikker was, zeker na wat ze tijdens de kwalificaties hadden meegemaakt. Alex Rins verklaarde dat z’n Suzuki, ondanks tractiecontrole, bij 15% gasopening als een gek doorspinde in tweede en derde versnelling. Laat op die manier 24 rijders los en de gevolgen in de eerste bocht, laat staan op Hangar Straight, zijn niet te overzien. Denk maar aan de GP van Monza in 1973, toen een tiental rijders viel in de eerste bocht en Renzo Pasolini en Jarno Saarinen het leven lieten, aangereden door andere gecrashte rijders; een dag die bekendstaat als ‘The Day Racing Died’.

Een paar rijders wilden wel rijden. Jack Miller, die steevast als eerste met slicks op een opdrogende baan verschijnt en veiligheid dus geen topprioriteit vindt. En Scott Redding, die geeneens opdaagde op de meeting met alle rijders. Maar de toppers stemden bijna unaniem tegen. De race werd alsmaar uitgesteld, om de mogelijkheid erin te houden. Maar de regen stopte pas een uur nadat de boel werd afgeblazen. Crutchlow stelde een race op maandag voor, maar dat valt logistiek niet te regelen. Uiteraard wilde iedereen racen. Racers omdat ze nu eenmaal racers zijn. Silverstone ook, om de fans blij te maken en geen miljoenen aan tickets terug te moeten betalen. De fans zijn de grootste verliezers. Maar zij moeten begrijpen dat de MotoGP-rijders geen gladiatoren zijn die hun leven nog meer dan anders op het spel moeten zetten omdat er een ticket is betaald.