Met oprechte verkeersdeelneming

Tot hij op zijn 60e het aardse voor de eeuwige jachtvelden verruilde, werd de vaderlandse motorwereld opgesierd c.q. geterroriseerd door ene Karel Hubert. Een zeer intelligente motorman en een even geslepen als gefortuneerde marketeer waarover Casey Stoner ooit gezegd schijnt te hebben dat ‘his ambition outweighs his talent’. In de besloten kring van Weekblad Motor noemden mijn toenmalige collega Frank Weeink en ik de eigenzinnige Gooise betweter dan ook gemakshalve ‘God’. Dat ik het in mijn botte hoofd had durven halen om tijdens het praktijkexamen voor de sollicitatieprocedure in 1992 God volgas voorbij te rijden op de ring Amsterdam, zou Hubert me voor eeuwig blijven nadragen.

Evenmin kon hij lachen om de stiekem gemaakte fake cover voor een Weekblad Motor waarvan het hoofdverhaal afkomstig was van Huberts hand, een (vond hij) baanbrekend multipagina artikel onder de noemer: ‘De Technologie van de Koplampen’. Het begeleidende, pagina vullende beeld van die namaakcover had een lay-outman opgediept uit het ranzige Duitse vakblad ‘Das Pralle Dickerchen’ en dan weet jij genoeg, koplamptechnisch. Tot in het diepst van zijn wezen was Hubert gekrenkt toen hij de ‘toevallig’ rondslingerende voorpagina onder ogen kreeg.

Waarom ik hem oprakel, de tegendraadsheid zelve die zijn uitvaart in een bakkie van een MZ ‘Leichenwagen’ zijspancombinatie zelf orkestreerde? Nou, omdat ik drie weken geleden herinnerd werd aan een van zijn dolkomische en snerende korte verhalen waarin hij verkondigt nooit naar tegemoetkomende motorrijders te zwaaien; je weet immers maar nooit of er een seriemoordenaar of terrorist achter de outfit schuilgaat.

De aanleiding voor mijn ingeving? Het begon bij Pien Meppelinks stoute schoenen (zie ‘Wat een Portret’ in KicXstart november), waarmee ze stampvoetend op lange tenen haar plannen ontvouwde voor een eindelijk in Nederland toe te passen Europese 125cc-rijbewijswetgeving zoals die sinds Lodewijk de 14e al in bijvoorbeeld Frankrijk gangbaar is. Als initiatiefneemster wist ze het amendement met medepolitici zelfs in het hedendaagse CDA-verkiezingsprogramma te loodsen.

Na het decennialange koninginnendrama op Verkeer en Waterstaat van Maij-Weggen, Jorritsma, Neetelenbos, Peijs, Eurlings, Schultz van Haegen tot en met de weerzinwekkende Cora van Nieuwenhuizen die het woord ‘motorfiets’ nog nooit in hun mondjes hadden gelegd, zou je nu zeggen: mooi, we staan op de kaart. Bij onze zuiderburen rijdt een kwart van de automobilisten met een 125cc-aantekening op het autorijbewijs, zonder – volgens onderzoek – toename van het aantal verkeersslachtoffers.

Maar twee partijen gooiden verrassend genoeg de kont tegen de krib. Allereerst leek de afdeling Verkeer & Opleiding van onze Koninklijke belangenbehartiger zich op de stoel van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid te manoeuvreren. Deze SWOV is met afstand de meest zinloze organisatie sinds de, eh, SWOV en analyseert zich nu nog altijd wezenloos waar de afname van het aantal verkeersdoden in coronajaar 2020 toch in godsnaam aan te danken is.

De afdeling Verkeer en Opleidingen van de KNMV onderbouwde haar protest dus met verkeersveiligheidsargumenten, maar was/is natuurlijk meer bezorgd over mogelijke kinken in de geldstromen die de eigen opleidingsafdeling via rijscholen genereren. In een poging haar zelf opgelopen buitenspelpositie te maskeren en zich niet door een tweede Greta Thunberg rechts te laten passeren, trok de KNMV subiet een alternatief rijbewijsplan uit een stoffige lade met misschien interessante inzichten, maar de haalbaarheid van een MotoGP in Eemshaven.

Schrikbarender nog (ja, dat kan) bleek een protestbeweging uit eigen gelederen: de ‘Eigen Motorrijders Eerst’-stormtroepen, noem ik ze gemakshalve. Waar het sociale medium van bijvoorbeeld Scooter & Bikexpress overspoeld werd met juichende reacties, kregen (excusez le mot) ‘serieuze’ motorkringen een vloedgolf aan afkrakers te verwerken, zoals ‘goed voor de begrafenisondernemers’.

Nu zijn er een aantal verklaringen: 1. De dolkstoten in eigen rug waren impulsieve reacties, geheel eigen aan social media; 2. Er had duidelijker gecommuniceerd moeten worden dat aan het – nog uit te werken – plan voorwaarden en restricties verbonden zijn; 3. De mede door de SWOV gefaciliteerde angstcultuur van ‘iedere dode is er eentje’ heeft met succes wortel geschoten onder ’s lands onderdanen. In het laatste geval raad ik de slachtoffers aan een Ram Van te kopen of de rest van hun leven in bed te blijven stinken. Voortaan zwaai ik onderweg naar motorrijders alleen nog maar terug.

Joost Overzee
Fotografie Alex Krassovsky