Girlpower

Het zijn verwarrende tijden. Oude ingesleten tradities, verworvenheden en gewoontes (in willekeurige volgorde) worden weggeblazen dan wel van tafel geveegd als confetti na een kinderfeestje. Nu weer dat gedoe met gridgirls. Nee, geen ‘pitspoezen’, dat woord mijd ik als een skihut in een provinciedorp. Alliteraties met dieren zijn sowieso niet mijn ding. Een gridgirl snap ik: grid en girl, dat voeg je samen. Klaar. Maar Pitspoes? Hoezo poes? Eten de meiden de hele dag Whiskas? Moet je ze om de zoveel tijd ontwormen? Toerbuffel, ook zoiets. Wie verzint dat? Behoort die ook tot de ‘Big 5’? Wie heeft ooit de link gelegd tussen pakweg een R 100 RT en een buffel (of all animals)? Goed, we dwalen af. Terug naar de gridgirls.

Die mogen namelijk niet meer van de Formule 1. Seksistisch. Symbool van vrouwenonderdrukking. Past niet meer in deze tijd. Dat dus. De kans is groot dat wanneer de grote boze Formule 1 een dergelijk statement maakt, de motorracerij volgt. Ik hoop van niet. Persoonlijk vind ik de gridgirl namelijk hét toonbeeld van girlpower. Van krachtige, sterke, onafhankelijke vrouwen. Nergens ter wereld is het klassenverschil tussen de man en de vrouw zo schrijnend als op de startgrid van een Grand-Prix. De man als primitieve inboorling die niet verder komt dat ‘Oeh, ah en ‘pfietpfiew’’ en de vrouw die stoïcijns, minzaam glimlachend met haar door God gegeven natuurlijke schoonheid iedereen haar hakken laat zien.

20 tegen pakweg 80.000 en toch met 5-0 voorstaan. Ik hou daarvan. Eenmaal in de paddock wordt het vaak nog pijnlijker. De zogenaamd stoere man die zich met knikkende knieën laat vereeuwigen naast een paar benen en een paraplu. Je kent het wel. Links de vieze spijkerbroek, werkschoenen en het Pakistaanse Respol-jasje, rechts een vriendelijk lachende, twee koppen grotere rechtenstudente waarvan je in haar ogen al kan zien dat ze bezig is met hele andere dingen. Wat ze eens zal eten vanavond, zoiets. De vraag stellen wie hier ‘in charge’ is, is ‘m beantwoorden.

Wellicht ten overvloede, maar diezelfde gridgirl is vrijwel altijd een slimme meid die met een gezonde portie zelfbeschikking een fijn centje (bij)verdient bij een modellenbureau. Meiden voor wie evenementen als bijvoorbeeld de TT de krenten uit de pap zijn, vanwege de omvang, de sfeer. Als je dan al iets moet verbannen van de circuits zijn het niet die meiden, maar het volk (ook wel de Tribunebaviaan (ah kijk, zo werkt dat dus)) dat bij het zien van de eerste de beste korte(re) rok al moeite heeft twee lettergrepen in de juiste volgorde langs hun broodje bal te moffelen. Terwijl ik dit tik heb ik net de deur van de organisatie van de MOTORbeurs achter me dichtgetrokken. Een kamer met alleen maar vrouwen. Annemarie, Marije, Esther, en dan vergeet ik er nog een paar. Meiden met een missie, bovenin de piramide van dat mannenbolwerk. Girlpower. Man, I love it.

Randy van der Wal, hoofdredacteur Kicxstart