Geduld is een schone zaak, maar niet onze favoriete hobby. Goed voorbeeld: de late lancering van de nieuwe Ténéré, terwijl Yamaha maar bleef teasen met beelden op de meest exotische locaties. Intussen is het virtuele knarsetanden vervangen door effectief krakende tanden van het Spaanse stof dat we hebben gevreten in het zadel van de nieuwe Ténéré…
Tekst Pieter Ryckaert Fotografie Ant Productions
Meestal kunnen we ons tijdens de eerste presentatie nog inhouden om niet meteen in het zadel te kruipen, maar bij de Ténéré is dat toch een ander verhaal. Hoewel de zadelhoogte van 880 mm enige vorm van lenigheid vereist, zit je meteen goed. Het zadel voelt vrij smal, maar dat is op een semi-enduro een natuurlijk gegeven. De voetsteunen staan perfect, ook als we rechtop staan. Ik voel wel de bescherming van de waterpomp tegen m’n rechter scheenbeen duwen, maar hé, ik heb op dit moment dan ook geen laarzen aan. De koppeling is met één vinger te bedienen en het instrumentenpaneel laat zich aansturen met de rechterduim. Wat meteen opvalt, is dat er qua elektronische poespas alleen een knop voor het uitschakelen van het ABS terug te vinden is. Geen mappings, geen elektronische veerinstellingen en meer van die dingen waar je als digibeet een halve dag voor nodig hebt om te weten hoe je wat instelt.
Urban Jungle
De volgende ochtend is het fris in het SpaanseTortosa. In de verte horen we de bergen al roepen, maar eerst moeten we de stad nog uit. Daar valt meteen op hoe makkelijk de Ténéré zich laat leiden. De koppeling is even wennen, maar het CP2-blok is zo geniaal dat je zelfs in zesde versnelling door de stad kan pruttelen als je dat wenst. Al zou dat zonde zijn, want in lagere versnellingen heb je zo’n bruikbaar koppel en directe gasrespons voorhanden dat elke verkeersdrempel een obstakel vormt dat je springend kan nemen. Je zit hoog en hebt goed zicht over wat er voor je gebeurt. Ik kan met m’n 1m77 aan beide kanten net een grote teen aan de grond zetten, maar het is makkelijker om bij een stoplicht even een bil naast het zadel te laten hangen en één voet vlak op de grond te zetten. Die grote teen van zojuist volstaat trouwens om een versnelling op te schakelen. De versnellingsbak werkt boterzacht en trefzeker. En ook de remmen zijn perfect doseerbaar en voorspelbaar voor stadsgebruik.
Boksen
Al snel dienen zich bochtiger wegen aan, waar de Ténéré meteen een aantal troefkaarten op tafel gooit. Ten eerste is er het blok. Wie z’n neus ophaalt voor ‘slechts’ 74-en-een-halve pk heeft nog nooit met Yamaha’s CP2-blok gereden. De vering voelt op oneffenheden verrassend stug aan, maar dat zorgt er wel voor dat je op asfalt over een strak en verrassend stabiel rijwielgedeelte beschikt. Daarbij ontbreekt dat vrij typische vage gevoel in de voorkant dat vaak zo kenmerkend is voor meer offroad-gerichte motoren. Omdat het tempo er ondertussen aardig in zit, valt op hoe precies de Ténéré zich laat sturen. De geringste input aan het stuur helpt je vliegensvlug een putdeksel te ontwijken of midden in de bocht je lijn of hellingshoek aan te passen. De stuurprecisie is geweldig, waarbij het lage gewicht duidelijk een rol speelt. Het zadel is niet van het niveau van die grote reisenduro’s, maar nog voor dat echt gaat opvallen dient het eerste stuk offroad zich aan en heffen we de kont uit het zadel.
1001 sprongen
Waar de Ténéré op het asfalt al een meer dan aangename indruk achterliet, doet de lichtvoetige adventure dat op het onverhard nog meer. Akkoord, het is geen hardcore enduro, maar hij is wat ons betreft licht genoeg om in het onverhard een behoorlijk potje mee te blazen. Daarbij is het blok andermaal z’n grootste troef. De verbinding tussen het blok en je rechterpols is ‘spot on’, je kan het achterwiel laten spinnen waar je maar wil en zo de Ténéré een hoek in zetten als een regelrechte pro.
Tijdens de bijna 300 kilometer offroad die we voor de kiezen kregen, zat de voorkant één keer volledig onderin en de achterkant ook één keer. Met mijn 80 kg werkt de vering wat mij betreft dus zo goed als perfect. Zelfs op een baantje dat we voor het gemak maar tot ‘Pad van de 1001 Sprongen’ dopen, geeft de KYB vering geen krimp
Conclusie
Overweeg je de 700 in je schuur te parkeren, besef dan dat de Ténéré echt smeekt om offroaden en avontuur. Heb je geen offroad-ambitie, dan is pakweg een Tracer 700 uiteraard een veel betere keuze. De Ténéré maakt in mij hoe dan ook méér de avonturier los dan welke andere motor waar ik tot nog toe mee reed. En dat voor een zeer schappelijke introductieprijs van 11.190 euro. De prijs zal later met 600 euro stijgen, wat nog steeds behapbaar blijft. Er is nog één motor die me op andere gedachten zou kunnen brengen, en dat is de KTM 790 Adventure R waar we binnenkort ons been overheen zullen zwaaien. Al zal die toch verdomd goed moeten zijn om z’n prijsverschil te kunnen rechtvaardigen. Wij slaan intussen alvast aan het sparen. O ja, of de Ténéré 700 het wachten waard was? Vul zelf maar in…
Plus- en Minpunten
+ Rijgemak on/offroad
+ Precies stuurgedrag
+ Mega-avonturier
– Windbescherming
– ABS-bediening
– We willen er eentje
Technische Gegevens
Het voorjaar van 2023 werd onder de Nederlandse radar opgesierd door de lancering van supersnoepige eencilinder motorfietsen als de Honda CB350RS, Harley X350/500 en de
Honda presenteert de CB650R en CBR650R met E-Clutch. Geniale uitvinding … of oplossing voor een probleem dat niet bestaat?
Vanaf mei zal MotoMondo, importeur van onder meer Royal Enfield, Moto Morini en Mash, het merk QJMOTOR introduceren op de Beneluxmarkt. De fabrikant is bij
