Het lijkt onderhand een beetje de kat met de negen levens, het levensverhaal van Buell. Vooropgesteld dat het eerste leven veruit het beste was, daarna was het vooral kwakkelen geblazen. Maar Buell is dus weer eens terug, nu met de Hammerhead.
Dat klinkt heel spectaculair, en ja, dat is het ook wel als je puur naar de specs kijk: een 185 pk sterke, 1190cc dikke V-twin superbike. Dat is geen kattenpis, om maar even in die hoek te blijven. Maar in feite is dit natuurlijk niets meer of minder dan de EBR 1190 RX van dik acht jaar geleden. Toen heette Buell even EBR en werd het in India gemaakt (dat was dan weer na dat Harley het zustermerk bruut gedumpt had), nu heet het weer Buell en hamert (…) het merk vooral op ‘Made in the USA’. Het probeert vooral een nichemarkt aan te boren, en we hopen ook van harte dat het lukt want Erik Buell zelf is naast een uiterst bekwaam vakman vooral een uiterst sympathiek heerschap.
Hamvraag is natuurlijk wel wat Buell, dat qua merkimago nu een paar forse deuken heeft opgelopen, in deze tijd nog echt kan bewerkstelligen zonder serieus dealernetwerk en aftersales apparaat. Als trackday-tool voor de liefhebber is de Hammerhead natuurlijk wel een aanwinst.
Terwijl je in de vertrekhal van de luchthaven zit te wachten om te boarden naar het zuiden van Spanje waar
CFMoto heeft de voorbije jaren al aardig wat exemplaren van zijn MT-modellen aan de avontuurlijke man of vrouw gebracht en
Toen Yamaha in 1991 met de TDM 850 op de proppen kwam, zette het merk met die vreemde eend/gewaagde gok
We gaan er geen doekjes om winden: terwijl elektrische scootertjes voor de stad en alles wat daarrond ligt intussen gemeengoed
