100 jaar Dutch TT: Egbert Streuer

Egbert Streuer • Zijspannen • Winst 1987, 1991

“Ik heb best wel wat kansen gehad om de TT te winnen, maar het wilde niet lukken. Als ik heel eerlijk ben, vanaf 1982 had ik telkens reële kansen om de zege in Assen te behalen. In ’85 lagen we bijvoorbeeld ruim aan kop, twintig seconden voorsprong en we hoefden nog maar twee rondjes te maken. Remblokken ineens foetsie. Er zaten gewoon nieuwe exemplaren in, hè. Die waren dus duidelijk niet goed. Weg voorsprong en uiteindelijk werden we derde. Een ander zou daar hartstikke blij mee zijn, maar wij totaal niet. Dat deed toch wel een beetje zeer.”

“Het is ook eigenlijk helemaal niet logisch, we waren al drie keer wereldkampioen geworden, maar de TT … die hadden we nog steeds niet op onze naam geschreven. Het was ook zeker niet dat Assen ons niet lag of zo, maar het wilde niet lukken. Gelukkig maakten we het wel waar in 1987. Dat kon ook haast niet anders. Het regende en dat lag mij. Ik won dan ook bijna altijd, vond het wel leuk om op een natte baan te rijden. In die wedstrijd was het vooral belangrijk dat we een goede start zouden maken, want het was echt goed nat en dus had je last van heel veel spray.”

“Aan kop was dat uiteraard niet het geval en we waren snel, dus wonnen we die race eigenlijk vrij gemakkelijk. Mijn bakkenist Schnieders was in de laatste ronde al aan het juichen, maar dat is de goden verzoeken. Ik wilde eigenlijk ook wel, maar ik was daarin toch wat voorzichtiger. Na de finish stroomde het publiek de baan op om bij de podiumceremonie aanwezig te kunnen zijn.”

“Toen ik de TT voor de tweede keer won, in 1991 dus, was het nog extremer. De wedstrijd was sowieso een stuk spannender, want we maakten een enorm slechte start mee. We lagen zelfs even zeventiende en moesten een flinke inhaalslag maken. In het begin was dat allemaal niet zo moeilijk, maar hoe verder je naar voren komt, hoe sterker de tegenstanders natuurlijk. Halverwege de één na laatste ronde gingen we Biland voorbij en namen de leiding.”

“Achteraf bleek dat een belangrijk moment, want na de wedstrijd werd de uitslag gebaseerd op de uitslag van de één na laatste ronde. De reden, het publiek was al op de baan gekomen. Wij hadden zelf niets in de gaten en hebben gewoon de finishvlag gezien. Dat was wel anders voor de jongens die wat verder naar achteren zaten. Zij konden hun laatste ronde niet meer volgas gaan. Als ze dat wel hadden gedaan, waren er slachtoffers gevallen.”

“De wedstrijdleiding besloot dus om de laatste ronde te schrappen, dus het was maar goed dat we op tijd voorbij aan Biland gingen. Anders waren we gewoon tweede geworden. Uiteindelijk was dit wel een heel mooie overwinning, want daar had ik eigenlijk niet meer op gerekend door die slechte start. Dat was echt een gevalletje van niet opgeven.”