Kort getest: Mash X-Ride 650 Trail

Voordat de voormalige ‘patron’ van Mash Fred Fourgeaud z’n bedrijf van de hand deed, stond er in een van de bedrijfshallen leuk speelgoed als een Gordini F1 en een Maico 490. De man kent dus z’n klassiekers, vandaar misschien de wel heel erg op de Yamaha XT500 geïnspireerde Mash X-Ride 650 Trail?

Ja, klopt, we kennen de X-Ride 650 al, maar die heeft een 17” voorwiel. De Trail-versie die voor 2023 op de wereld wordt losgelaten, trekt meer de allroad-kaart met een heus 21” wiel. Nu ja, allroad, beschouw ‘m eerder als een soort van scrambler. Mash heeft natuurlijk niet zomaar het voorwiel vervangen en ‘et voilà!’ geroepen; de koplamp die boven het immense spatboord uittorent is een led-exemplaar.

Ook het blok is onder handen genomen, de uitlaat is gloednieuw en ook de inlaatkant werd aangepakt. Doel: de Euro5-normering af kunnen vinken op wat ooit door het leven ging als een Honda Dominator-blok.

Opstappen vergt enige lenigheid met een zadelhoogte van 890 mm. Gelukkig zakt de mij onbekende Fast Ace schokbreker, een Taiwanees kleinood blijkbaar, meteen behoorlijk in onder m’n competitiegewicht. Die schokbreker is via een nieuwe link verbonden aan een eveneens nieuwe achterbrug. Voet aan de grond zetten met mijn 1m76 vormt dan ook geen probleem. Het blauwe lcd-scherm en de knoppenwinkel zorgen niet meteen voor een modern gevoel, maar goed, dat schuiven we voorlopig onder de categorie ‘dat is de bedoeling’. De eenpitter komt vlot tot leven en er maakt zich een niet onaangename trilling meester van de X-Ride en mijn gestel. Het trillen verdwijnt niet bij het rijden, maar de vibraties zijn minder heftig dan ik gevreesd had.

De versnellingsbak is niet de vlotste, noch de meest trefzekere die m’n dikke teen ooit heeft beroerd, maar de bak als ronduit slecht bestempelen is dan weer twee bruggen te ver. Ik gebruik ‘m dan ook veelvuldig, want de monocilinder moet zo rond de ‘5’ gehouden worden. Onder de 4.000 toeren is er amper iemand thuis en bij 6.000 tpm is de fut er wel uit – voor zover 39 pk als ‘fut’ beschouwd kan worden… Beetje een nauwe powerband dus. Ik betrap mezelf er dan ook soms op even in de koppeling te knijpen om de toeren erin te houden, tweetakt-style, ook in stadsverkeer. Moet je ergens snel naartoe, dan is de X-Ride dus niet je beste keuze.

Temeer omdat ook de bochtensnelheid eerder aan de conservatieve kant gehouden moet worden. Echt veel zin om in te sturen heeft de Mash niet, en een vlotte lijn pakken in een bochtencombinatie is hard werken. De vering is geen toonbeeld van soepele demping, al is de boel wel instelbaar. Met z’n volgetankte 180 kilo voelt de Mash zwaar bij het sturen, terwijl z’n hoge bouw en brede stuur het insturen juist een handje zouden moeten helpen.

Ik kijk kritisch naar de banden: zeker als het ook nog maar een beetje naar vocht ruikt, gooien ze elke vorm van grip meteen overboord. Bijna elke gasreactie, open of dicht, maakt dat de achterband grip verliest … waarbij het ABS niks bijdraagt aan de remmen die al met al hoogstens oké te noemen zijn. En dat is (ik kies m’n woorden zorgvuldig) behoorlijk gevaarlijk. Ik snap dat een merk als Mash, dat van z’n prijzen een Unique Selling Point maakt, beknibbelt op toeleveranciers … maar wie de X-Ride 650 Trail wil kopen kan maar beter de prijs van een degelijke set banden van een gevestigd merk incalculeren.

Heel even duiken we nog een met dikke stenen bezaaid stuk offroad in. Geestig, daar niet van, maar ook daar loopt de Mash aan tegen een gebrek aan koppel en vering die niet echt soepel hobbels en putten verteert. Maar goed, een veldweg hier of daar op een tempo dat niet meteen ‘Dakar-proloog’ schreeuwt, lukt prima. 

Conclusie: De Mash X-Ride 650 Trail ziet er uiterst sympathiek uit, en dat is hij in zekere zin ook … om op een zondagochtend even broodjes mee te halen en daarna met een open helmpje ergens tussen de velden vliegen te verzamelen op je tandvlees. Dat lukt allemaal wel. Maar hoe sympathiek ik Mash-eigenaar Fred Fourgeaud en de zijnen ook mag vinden, er hangt een net iets te grote zweem van ‘laat maar waaien’ over de X-Ride om ‘m over een langere tijd sympathiek te blijven vinden. De prestaties van de banden zijn simpelweg onaanvaardbaar in 2023, maar met goed rubber erop zou het zomaar weer een ander verhaal kunnen worden. Beetje gemiste kans dus. Trail en error, als het ware…

Plus- en minpunten

+ Ziet er erg ‘sympa’ uit
+ Smalle powerband kan geestig zijn
+ Leuk om doelloos mee rond te hossen
– Banden meteen op de vuilnisbelt gooien
– Smalle powerband kan vervelend zijn
– Iedereen heeft een doel nodig in het leven

Mash 650 X-Ride Trail
Motor: 644cc, 4 kl./cil., lucht/oliegekoelde eencilinder
Boring x slag:  100 x 82 mm
Compressieverhouding:         8,8:1
Max. vermogen:         39,3 pk @ 6.000 tpm
Max. koppel: 45 Nm @ 4.500 tpm
Gewicht:         180 kg (rijklaar)
Zithoogte:       890 mm
Tankinhoud:   11 l.
Prijs Nederland:         € 6.999,-
Prijs België:     € 5.999,-

Tekst Pieter Ryckaert • Fotografie Mash