Wie is … Alex Rins?

Eindelijk! Alex Rins won afgelopen weekend op Phillip Island nog eens een MotoGP-race en schenkt Suzuki – of eerder: zijn team – daarmee een waardig afscheid. Rins toonde de voorbije jaren regelmatig dat hij bij de beste piloten ter wereld hoort, maar kreeg te vaak op de verkeerde momenten af te rekenen met de vallende ziekte. Tijd om eens terug te blikken op de carrière van de rijder met de breedste grijns.

De in Barcelona geboren Rins (26) startte zijn GP-carrière in de Moto3 in 2012, waar hij een zitje te pakken had bij het Estrella Galicia 0,0 team. In zijn tweede race pakte Rins al de pole en sloot het jaar af als Rookie of the Year. In 2013 volgde dan de echte doorbraak, aan de zijde van Álex Márquez. Maverick Viñales, de betreurde Luis Salom en Rins domineerden het seizoen; waarbij Rins zes overwinningen, veertien podiumplaatsen en acht poles scoorde. Hij was het hele seizoen in de running voor de titel en eindigde uiteindelijk tweede op twaalf punten van wereldkampioen Viñales.

Na een derde plek in de 2014-eindstand verhuisde Rins voor 2015 naar de Moto2 met het Paginas Amarillas HP 40 team. In een seizoen dat gedomineerd werd door Johann Zarco, behaalde Rins twee overwinningen en tien podiumplaatsen. Hij moest genoegen nemen met een tweede plek, maar werd opnieuw Rookie of the Year. 2016 was goed voor een derde plaats in het kampioenschap en een promotie naar de MotoGP met het Team Suzuki Ecstar. Helaas blesseerde Rins zich in 2017 al vroeg in het seizoen aan de pols, maar hij sloot alsnog sterk af met een vijfde plaats in het natte Japan en een vierde plaats in de laatste race in Valencia.

In 2018 waren zowel Rins als de Suzuki in betere vorm en verzamelde hij vijf podiumplaatsen, goed voor de vijfde plaats in het kampioenschap. Voor seizoen 2019 werd Rins gekoppeld aan MotoGP-rookie en 2017 Moto3-kampioen Joan Mir. In de Grand Prix of the Americas pakt Rins dat jaar zijn eerste MotoGP-overwinning. Hij stond nog twee keer op het podium en eindigde op een vierde plaats in het kampioenschap.

In coronajaar 2020 moest Rins toekijken hoe teamgenoot Mir de titel pakte, zelf moest hij genoegen nemen met een derde plek in de eindstand. 2021 was een jaar om snel te vergeten voor Rins, crashes op cruciale momenten kwamen hem duur te staan.

Wij (en Rins waarschijnlijk ook) zijn nog steeds niet helemaal bekomen van de beslissing van Suzuki om er na dit jaar mee te kappen. Hopelijk is de fabrieks-Honda van het LCR-team, waar hij een tweejarige deal tekende, snel weer een topfiets en krijgen we de typische oldschool stijl van Rins vaak in beeld.