Kort getest: Yamaha TMAX Tech Max

De zelfverklaarde ‘echte’ motorrijder haalt vaak z’n neus op voor scooters. Toegegeven, ook ik was geruime tijd niet echt fan van het genre, maar een jaartje eigenaar zijn van een TMAX heeft mijn kijk helemaal veranderd: scooters zijn – what’s in a name – de max. En de achtste generatie van de TMAX lijkt daar geen uitzondering op te zijn.

In de tijd dat ik met mijn TMAX reed, veranderde er iets tussen mijn oren telkens ik in het zadel kroop. De sociopaat in mij nam het volledig over, en bovendien leek ik met de meest baldadige dingen weg te komen gewoon omdat ik ‘maar’ met een scooter reed. Heerlijke tijd. Het maakt dat er in mijn fantasiegarage altijd plaats is voor een TMAX, wegens ongemeen praktisch en geweldig lachen tegelijk.

Dat ik nogal uitkijk naar deze test met de nieuwste TMAX is dan ook een understatement. Yamaha mag gerust claimen dat ze de uitvinder zijn van de sportieve maxiscooter. Ze hebben er intussen zo’n 350.000 gesleten, waarvan 85 % in Europa. De TMAX is wat je noemt Yamaha’s melkkoe. Deze 2022-versie beschikt nog steeds over een 560cc paralleltwin met 360 graden krukas, maar in- en uitlaat werden getuned om de typische TMAX-roffel nog kenmerkender te maken.

Een balansas houdt trillingen binnen de perken, en simpelweg omdat het goed werkt bleef het aluminium balkenframe behouden. Met het oog op meer grondspeling werd de TMAX wel iets smaller en hoger. Ik herinner me dat destijds vooral de linkerkant een probleem vormde omdat de middenbok in de weg zat. Die is nu trouwens vergrendelbaar met de smartkey als extra anti-diefstaloplossing, want de TMAX is ook populair bij het dievengilde.

De nieuwe TMAX voelt met z’n 800 mm inderdaad hoger aan dan ik me kan herinneren, maar omdat hij ook iets smaller gebouwd is zet je toch probleemloos voet aan de grond. Het langere zadel heeft een 30 mm verstelbare rugsteun voor de rijder, wat er samen met de eveneens verlengde treeplanken voor moet zorgen dat iedereen op ergonomisch verantwoorde wijze z’n plaats vindt op de nieuwe TMAX. Het windscherm is elektrisch verstelbaar, althans op de Tech Max.

Smartphone, muziek en meldingen kunnen bestuurd worden via de joystick en het 7” TFT dashboard. Het dashboard is instelbaar in drie thema’s: Sporty, Authentic en Intelligent – naar mijn mening driewerf overkill, maar goed. Naast de (opnieuw enkel op de Tech Max) standaard verlichte knoppen, is er nu ook de joystick die erg goed en intuïtief werkt. Op de Tech Max zit ook standaard cruisecontrole. Makkelijk om je snelheid te beperken in de binnenstad, ware het niet dat de cruisecontrole pas werkt boven de 50 km/u en je er pakweg in een zone 30 dus niks mee kan. Verder nog standaard op de Tech Max: handvat- en zadelverwarming.

En die hebben we allebei hard nodig, want het is koud en het regent oude wijven hier in Valencia. Serieuze domper op de feestvreugde. Gelukkig beschikt de TMAX over ABS en tractiecontrole. Omdat ik evenveel vertrouwen heb in natte Spaanse wegen als in iemand die Rolexen verkoopt vanuit de binnenzak van z’n jas, opteer ik voor de minst sportieve rijmodus. In tegenstelling tot wat ik doorgaans doe, blijf ik daar de rest van de dag ook hangen. De sportieve setting is ongetwijfeld heel geinig op droge wegen, maar nu dus even niet.

Yamaha heeft naar eigen zeggen de demping aangepast voor een nog sportiever rijgedrag, maar ik kan niet zeggen dat ik een merkelijk verschil voel met wat ik me herinner van vroeger. De vering is wel wat strakker afgesteld dan op de meeste (en minder sportieve) scooters, maar het is nu ook niet zo dat je plots elke put of richel moet vermijden. Het relatief mindere comfort maakt wel dat de TMAX nog steeds de strakst sturende maxiscooter op de markt is, dat voel je zelfs op nat wegdek.

Hoezeer de Bridgestones ook hun best doen om grip te behouden, het is echt geen dag om op zoek te gaan naar de geclaimde extra grondspeling. De wielen zijn lichter dan voorheen voor een nog flitsender stuurgedrag, maar ook daar kan ik in deze omstandigheden dus weinig over zeggen. Het remgevoel doet typisch TMAX aan: krachtig met toch dat ietwat houterige gevoel in de hendels dat typisch is voor maxiscooters. Het ABS grijpt achteraan een paar keer in nadat ik het uitgelokt heb en het systeem doet dat goed, zonder extra paniek te veroorzaken.

Ook het blok voelt nog steeds vertrouwd aan, met een karakter dat je steevast aanspoort om agressief met het gas om te gaan. Echt snel wordt het nooit, maar niettemin voelt het prettig aan. Bij stoplichten spuit je nog steeds sneller weg dan de meeste andere voertuigen, al is de mythe dat er niks harder accelereert dan een TMAX al lang ontkracht; hij is nog steeds kansloos tegen een goed gereden, ietwat sportieve motor. Het verschil is gewoon dat je bij gebrek aan koppeling als rijder weinig fout kan doen.

Conclusie
Na m’n hernieuwde kennismaking blijf ik stevig op m’n honger zitten, maar dat heeft absoluut niks met de TMAX Tech Max zelf te maken, maar alles met de vreselijke weersomstandigheden die niet toelieten om het stuurgedrag te evalueren. Wat ik wel kan zeggen is dat de basis van de TMAX nog altijd snor zit en dat hij zeker in de Tech Max-uitvoering (veruit de populairste) een hoop luxe biedt.

En toch… Met 15.299 euro is de Tech Max 2.000 euro duurder dan de standaardversie. Haal ik die laatste door de configurator op de website en smuk ik de onopvallende Stealth-grijze (geen meerprijs) op met handvatverwarming en – we doen eens gek – volledig instelbare Öhlins voor en achter (waarvan ik niet eens weet of ze zoveel verschil maken), dan kom ik op 15.136,25 euro. Dat is nog steeds serieus geld, zeker in vergelijking met de flink goedkopere concurrentie, maar dan heb ik wél een hardcore TMAX waarmee ik al shoppend en maniakaal grijnzend de schrik van de buurt word. En dat is onbetaalbaar. Toch?

Plus- en minpunten
+ Blijft de koning der maxiscooters
+ Uitrusting Tech Max
+ Bediening dashboard
– Prijs
– Dashboard overkill
– In de ogen van velen nog steeds ‘maar een scooter’

Lees de volledige test in Motorrijder juni 2022.

Yamaha TMAX Tech Max
Motor: 562cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde paralleltwin
Boring x slag:  70 x 73 mm
Compressieverhouding:         10,9:1
Max. vermogen:         47,5 pk @ 8.000 tpm
Max. koppel:   55,7 Nm @ 5.250 tpm
Gewicht:         220 kg (rijklaar)
Zithoogte:       800 mm
Tankinhoud:   15 l.
Kleuren:          zwart, donkergrijs
Prijs België:     € 15.299,-
Prijs Nederland:         € 16.299,-

Tekst Pieter Ryckaert • Fotografie Ant Productions