Vergelijk: Interceptor 650 vs. Speed Twin 900

Met een geschiedenis die voor zowel Triumph als Royal Enfield op de Britse eilanden begint, kunnen we simpelweg niet anders dan het Kanaal over te steken voor een vergelijk tussen deze twee blitse nakeds.

De Interceptor 650 is een naked volgens het boekje. Simpel uitgevoerd zonder al te veel poeha eromheen. Zo heeft Royal Enfield inmiddels een leuk TFT-display op modellen als de Guerrilla 450 zitten dat prima op deze Interceptor overgebouwd kan worden, maar dan ga je voorbij aan de insteek van deze machine. De Interceptor is namelijk de authentieke kijk op een naked. En vanuit die gedachte moet hij het doen met twee eenvoudige tellers en een minuscuul lcd-display waar je kan checken wat – hou je vast – de odometer, tripmeter A en tripmeter B aangeven.

Tussen die drie informatiebronnen wissel je met een ouderwets knopje gepositioneerd tussen de kilometerteller en toerenteller. Oh, en er is een indicator van de actuele brandstofvoorraad die begint te knipperen als het tijd is om een pomp op te zoeken. That’s all, folks! Die eenvoudige aanpak heeft invloed op de manier waarop je met de Enfield rijdt, want ook die wordt iets ‘ouderwetser’. Meer op gevoel, zeg maar. Zo zorgt het frame in sommige snelle bochten, maar ook op topsnelheid op de snelweg, voor wat variatie in de gekozen koers, om het vriendelijk te omschrijven.

Overdrive baby
Op de Interceptor 650 zit je 805 mm van de grond op een relatief hard zadel. Dat lijkt vanaf een afstandje bekleed met strak leer en afgewerkt met chique stikselnaden, maar van dichtbij zie je dat het iets minder luxueus is. Prima hoor, dat houdt de boel namelijk een heel stuk betaalbaarder. Door de iets hogere zit, vergeleken met de Speed Twin, en het brede stuur, zit je vol in de wind met je pretbek.

Op de snelweg vanaf Folkestone moet ik dan ook echt even richting de tellers buigen om Bart bij te kunnen houden zonder nekklachten op te lopen. Met het gas straal open merk je dat de Royal Enfield ook met die tweede zuiger moeite heeft met snelheden ruim boven de 120 km/u. Het snelste dat we (op de navigatie gemeten) rijden is 159 km/u, maar dan is de koek ook echt wel zo goed als op.

Reden daarvoor is niet alleen de zesde versnelling die een ouderwetse overdrive is, maar ook de vijfde versnelling waarin de overbrenging echt nog maar zeer minimaal is. Op de snelweg vergeet je daardoor weleens dat je ook nog een zes hebt. Nee, leuker rijden is het in de derde versnelling, optrekken naar 80 tot 90 km/u. Daarbij mag gezegd worden dat de versnellingsbak zich moeiteloos laat beroeren.

Vleugje modern
De Interceptor voelt in alles zeer authentiek. Van de dubbele, verchroomde uitlaatdempers en de smalle 130-achterband tot de losse, ietwat gammele tankdop. Er is zelfs gedacht aan het ouderwetse gevoel van ‘heb ik wel voldoende benzine’ doordat het reservelampje al héél erg vroeg aangaat. Na zeventig km op reserve kunnen we echt niet anders dan even bij de pomp stoppen, maar als we dan slechts 10,5 liter in de 13,7 liter grote tank gooien voelt dat toch wat gek. Better safe than sorry, zeggen ze dan in, eh, India.

Overigens hoef je met een door ons gemeten gemiddeld verbruik van slechts 4,4 liter per honderd kilometer echt niet iedere mogelijke pomp te benutten. De machine heeft ook een vleugje van de moderne tijd meegekregen. Zo schijnt de ledkoplamp fel. Die zit mooi gemonteerd tussen de voorpoten, waarbij de behuizing toch ook weer lekker ouderwets voelt.

Dat gevoel heb je iets minder met de behuizing van de knipperlichtjes die in een verchroomd kastje lijken te zitten, tot je er met je nagel op tikt en het onmiskenbare geluid van plastic hoort. Ach ja, voor een motorfiets in deze prijscategorie is het Enfield wel vergeven. Daarbij, met die chique spaakwielen maakt de Interceptor weer een boel punten goed: extra lang van je motor genieten tijdens het poetsen!

Toegankelijkheid
Op de trein naar Engeland hebben we ook een Triumph Speed Twin 900 meegenomen. Hoewel het in een beetje Triumph-showroom stikt van de moderne klassiekers, is deze neo-retro Speed Twin 900 misschien wel de interessantste. Dat heeft verschillende redenen, maar het leidt uiteindelijk allemaal terug tot één overkoepelend begrip: toegankelijkheid.

Van de klassieke modellen die Triumph produceert is deze Speed Twin 900 (met uitzondering van de 400-modellen) de goedkoopste en ook nog eens zeer compleet uitgerust. Daarbij is de 900cc potent genoeg, waardoor je helemaal niet het gevoel hebt op een soort instapmodel binnen het gamma te rijden. Dat doen ze daar in Hinckley erg knap.

Grrrr
Marzocchi upside-down voorvork en stereoschokdempers, digitaal dashboard met ingebouwd TFT-display, rijmodi, bochten-ABS en hellingshoekgevoelige tractiecontrole: het is best wel wat voor zo’n moderne klassieker. De twee rijmodi zijn Rain en Road, waarbij de gasreactie in Rain merkbaar een stuk tammer is. In Road heb je de volledige 65 pk en 80 Nm tot je beschikking. Eigenlijk is het enige waar de Speed Twin 900 minder van heeft dan de Royal Enfield het aantal versnellingen, daarvan heeft de Triumph er namelijk maar vijf.

Waarschijnlijk ook een van de voornaamste minpunten, want het blokje loopt zo mooi door dat een extra overdrive versnelling geen overbodige luxe was geweest. Toch rij je de Speed Twin eigenlijk volledig op koppel, waarvan hij genoeg te bieden heeft. Daarbij mag gezegd worden dat het blok uiterst soepel en mooi loopt. Verslavend aan de machine is zijn diepe grom die accelereren extra leuk maakt, iedere keer weer. Dat is een aanslag op je brandstofvoorraad, ja, maar met een gemiddeld verbruik (door ons gemeten) van 4,2 liter op 100 kilometer heb je daarover niet veel te klagen.

Chic comfort
Je verwacht het misschien niet van zo’n relatief kale, strak afgewerkte machine, maar de Speed Twin 900 zou je kunnen omschrijven als een comfortabele motor. Helemaal als je ‘m vergelijkt met de meer rudimentaire Royal Enfield. Stap je van de Interceptor over op de Triumph, dan voelt het alsof je van een klapstoeltje naar een heerlijk comfortabele fauteuil gaat. Oké misschien is dat een beetje overdreven, maar het verschil in comfort is zeker merkbaar.

Triumph heeft het stuur 15 mm verhoogd en 3,5 mm naar voren geplaatst in vergelijking met de vorige Speed Twin 900. Tegelijk zijn de voetsteunen lager gemonteerd. Het resultaat is het gevoel dat je echt ‘in’ de motor zit. De tanktas die wij op de fraaie stalen tank hebben gezet, versterkt dat gevoel nog eens maal twee. Die tas, en de navigatie, maken het dashboard wel wat lastiger afleesbaar.

En daar heb je toch net je aandacht wat extra bij nodig, want het informatieaanbod op de ronde klok met klein TFT-scherm is groot. Overigens is de bediening wel een tikje gecompliceerd. Voor de menubesturing maak je gebruik van de pijlknoppen op de linker stuurhelft, wat voor de dieperliggende menustructuur prima is, maar tijdens het rijden is het iedere keer even zoeken welke knop je ook alweer waarvoor nodig hebt.

Stuurman
Tegen de verwachting in zal de Enfield een direct sprintje tegenover de Triumph winnen. Tenminste, als beide motoren eerst nog gestart moeten worden. De brandstofpomp van de Triumph werkt namelijk tergend langzaam en lijkt pas geactiveerd te worden als de hele opstartprocedure van het dashboard is afgewerkt, waardoor je kostbare seconden verliest op de Enfield die dan al lang is weggesneld.

Met het gas vol open zit je echter al snel weer aan het smalle achterbandje van de Interceptor. In de bocht stuur je er trefzeker voorbij, want de wegligging en koersvastheid van de Triumph zijn ongenaakbaar in dit vergelijk. Het prijsverschil moet natuurlijk érgens zitten. Dat betere stuurmansgevoel is te danken aan het stijvere, stalen dubbel wiegframe en de upside-down Marzocchi waarvan je de veervoorspanning nog kan aanpassen.

Datzelfde kan je doen met de achtervering, wat bij slecht wegdek zeker aan te raden is aangezien de hardste klappen op het slechte Engelse wegdek regelmatig in de onderrug doordreunen. Ben je niet alleen op zoek naar een tof ogende motorfiets maar ook eentje die leuk rijdt, dan is de Triumph een fiets om rekening mee te houden in je zoektocht.

CONCLUSIE
Drie dagen rondsturen over het Zuid-Engelse wegennet leert je één ding: een motor met degelijke vering is een groot goed. Wel zo fijn om je motorfiets een beetje op lijn te kunnen houden over de smalle wegen, geflankeerd door hoge heggen en geen enkele kans om te zien wat voor soort verkeer je tegemoetkomt achter de bocht.

De weergoden waren ons positief gestemd, waardoor we konden genieten van het relaxte karakter van zowel de Interceptor 650 als Speed Twin 900. Die laatste zou zich met slecht weer zeer waarschijnlijk bewijzen als prettigste machine, mede dankzij de regenmodus die invloed heeft op onder andere gasreactie, maar ook voorzien is van bochten-ABS en hellingshoekgevoelige tractiecontrole voor de nodige zekerheid bij onvoorspelbare omstandigheden. Dat soort elektronica zorgt er natuurlijk voor dat een machine een heel stuk duurder is, al laten die extra euro’s zich in zulk weer al snel wegcijferen.

Maar ook tijdens deze zonovergoten dagen bewijst de Triumph zich als de best sturende, leukst accelererende en meest comfortabele motor in het directe vergelijk met de Royal Enfield. Die is op zijn beurt dan wel weer een stuk puurder, wat ook zeker zijn charme heeft. Voor de motorrijder op zoek naar een klassiek ogende doch moderne motorfiets is het vooral de vraag wat je ermee wil gaan doen.

Rijd je dagelijks met de motor naar je werk of schuw je een buitje onderweg niet, dan is de Triumph zijn aankoopbedrag dubbel en dwars waard. Koop je een motor liever met je hart dan met je hoofd, dan zal de Enfield zeer waarschijnlijk jouw keuze zijn. Hoewel de Triumph zowel op papier als in de praktijk in nagenoeg alles beter is, weet de Enfield, zeker tijdens zo’n tripje door Engeland, iedere keer weer een glimlach op ons gezicht te toveren.

Royal Enfield Interceptor 650 648cc paralleltwin • 47 pk @ 7.150 tpm • 52 Nm @ 5.250 tpm • 217 kg (rijklaar) • Prijs Nederland: vanaf € 8.999,- • Prijs België: vanaf € 7.899,-

Triumph Speed Twin 900 900cc paralleltwin • 65 pk @ 7.500 tpm • 80 Nm @ 3.800 tpm • 216 kg (rijklaar) • Prijs Nederland: vanaf € 11.495,- • Prijs België: vanaf € 9.995,-

Tekst Tom van Appeldoorn • Fotografie Peter Naessens