Varese verrast: de MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro!

De EICMA ‘Bike of the Show’ award ging de afgelopen decennia in 75% van de gevallen al naar MV Agusta (of anders Ducati) en het lijkt met de presentatie van deze Superveloce 1000 Serie Oro vrijwel zeker dat ze in Varese weer ruimte vrij mogen maken in de prijzenkast.

Het is nogal een spektakelstuk, dit apparaat, gepresenteerd als het grote broertje van de Superveloce 800 maar vooral gebaseerd op het (viercilinder)blok en rijwielgedeelte van de Brutale 1000 RR. MV Agusta noemt het een neo-retro, vanwege de klassieke invloeden in het (waanzinnige) lijnenspel en optische knipogen naar vroeger zoals de vier uitlaatjes die verwijzen naar MV’s illustere GP500 verleden en de grote carbon covers op de remschijven die op hun beurt linken naar de trommelremmen van weleer. Zelfs de vleugels zijn geïnspireerd op de 500cc GP racer uit 1972 waarmee MV destijds als een van de eerste experimenteerde op dit vlak. Hoe dan ook, het eindresultaat is verbluffend. Overigens hebben we hier te maken met de uiterst exclusieve Serie Ore versie, oftewel veel carbon (volledige kuip) en peperdure veer- en remelementen. We weten van MV ook dat ze dan het volgende jaar een ‘gewone’ (ahum) productieversie zullen komen. Begin dus maar vast met sparen.

Aerodynamica

Er is veel aandacht besteed aan de aerodynamica, die naast extra downforce (+ 39kg bij 320 km/u, welja) vooral ook moet zorgen voor een optimale airflow langs de motor en daardoor voor een betere koeling, dat laatste heeft niet alleen een positieve uitwerking op de motorprestaties, maar moet ook ergonomisch enige soelaas bieden. MV’s zijn ‘thermisch’ doorgaans niet de meest comfortabele motoren. Over ergonomie gesproken, MV benadrukt dat ze qua zithouding hebben gekozen voor een gematigde aanpak, de clip-ons staan hoger en dichter bij de rijder dan normaal op een supersport en de voetsteunen zijn in hoogte verstelbaar. Kijk eens aan. Niet dat deze Superveloce 1000 daarmee meteen een softie is geworden, dat kan simpelweg niet met dik 208 pk aan de krukas. De 998cc vierpitter is in opbouw gelijk aan die van de Brutale 1000 RR, met dat verschil dat er een balansas is toegevoegd die twee keer zo snel draait als de uitgaande as, uiteraard met als doel trillingen te elimineren.

Öhlins goud

Verder natuurlijk al de – IMU gestuurde – elektronische toeters en bellen, met o.a. bochten-ABS, 8 standen TC, wheelie en launch control en natuurlijk het beste van het beste (want een Serie Oro) op het vlak van vering. Öhlins goud blinkt rondom, met een semi-actieve NIX EC voorvork, EC TTX schokdemper (afgeveerd op die schitterende enkelzijdige swingarm) en elektronisch instelbare stuurdemper. Zo, en nu plaatjes kijken en genieten.

Deel

Gerelateerde artikels

Honda NT1100

Kort getest: Honda NT1100 DCT

Honda mag je ondertussen zo ongeveer de koning van de nichemarkten noemen. Toen alle Japanse merken de cruisers uit hun aanbod schrapten, bleef Big Red