Toerroute: Lus rond Koksijde (154 km)

Deze route van 154 kilometer start en finisht aan de vliegbasis van Koksijde en leidt door het mooiste van Bachten de Kupe en het Houtland. Heb je geen zin in de laatste paar kilometers naar het vliegveld, dan kan je ook in Veurne aan je ronde beginnen.

Op een boogscheut van de Franse grens is het bijna-kustplaatsje Veurne een gemoedelijk provinciestadje waarvan je er in West-Vlaanderen wel meer vindt. Over de E40 sta je vanuit Veurne in een minuutje of vier op Franse grond, wij volgen echter de secundaire weg die op de oever van het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke loopt. In het uiterste uithoekje van ons land beland je als vanzelf in het grootste tochtgat van Vlaanderen: de moeren. Het landschap is zo plat als een pannenkoek en wie recht op zijn motor gaat staan, kijkt kilometers in het rond. Hang echter niet te veel de cowboy uit, want de kans dat je tijdens een van je stunts met motor en al in een van de diepe sloten wordt geblazen is best groot.

Langs godvergeten gehuchtjes zoals Houtem, Leisele en Gijverinkhove slaan we aan het flirten met de Franse grens zonder dat we echter een millimeter aan de andere kant van de schreve vertoeven. Tot mijn grote verbazing stel ik in Roesbrugge vast dat ik de IJzer twee keer oversteek. Eerst een oude zijarm die nu ‘De Dode IJzer’ heet, en amper honderd meter verder de échte IJzer; al moet die laatste hier nog de proporties van een rivier aannemen. Als we Poperinge in het vizier krijgen, begint er al wat reliëf in het landschap te komen en eens Ieper voorbij hebben de wielertoeristen hun handen meer dan vol aan het samenspel van wind en hellingen. Door het centrum van Ieper en langs de indrukwekkende Lakenhalle gaat het richting Menenpoort om via een aaneenschakeling van smalle weggetjes, die opperste concentratie vergen, naar de Tyne Cot militaire begraafplaats te sturen. Als je ergens een pauze móet inlassen, dan is het hier wel. Twaalfduizend soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog sneuvelden vonden hier een laatste rustplaats, op het Tyne Cot Memorial staan nog eens 35.000 namen van vermiste Britse en Nieuw-Zeelandse militairen.

De kaarsrechte, vijf kilometer lange weg tussen Westrozebeke en Hooglede is een rustpunt halfweg de route. Ideaal om na het kronkelen in de streek van Ieper even diep adem te halen en de spieren te ontspannen, want eens we via Hooglede en Lichtervelde het Houtland inrijden, zoeken we weer de kleine stuurweggetjes op. Na een passage langs het Kasteel van Wijnendale duiken we het plateau af richting Koekelare om daar weer in de polders te belanden. Eerst met de IJzer en daarna met opnieuw het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke als gids zetten we koers naar Veurne. Goed om weten is dat vanaf Torhout de route over wat bredere wegen loopt waarop je een iets hoger tempo kunt ontwikkelen. Dus geen stress als je ergens halfweg de rit vreest in tijdsnood te komen, in het laatste kwart kan het gas er weer een beetje meer op.

Sint-Sixtusabdij: ‘Wij brouwen om te leven. Wij leven niet om te brouwen.’ Zo omschrijven de monniken van de Sint-Sixtusabdij van West-Vleteren hun brouwersactiviteiten. Taverne ‘In De Vrede’ tegenover de abdij is de enige horecazaak ter wereld waar de trappist van Westvleteren geschonken wordt. Je kunt er ook zes flesjes kopen om thuis te nuttigen.

Menenpoort: 54.896 namen van soldaten uit het Gemenebest die sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog vind je terug op de indrukwekkende Menenpoort die in 1927 door de Britten aan de oostzijde van Ieper werd gebouwd. Iedere avond wordt om klokslag 20 uur onder de Menenpoort de Last Post geblazen.

Tyne Cot Cemetary: In de velden tussen Passendale en Zonnebeke ligt het Tyne Cot Cemetary, de grootste Britse militaire begraafplaats op het Europese vasteland. Er liggen 12.000 soldaten begraven, op het Tyne Cot Memorial staan de namen van nog eens 35.000 vermiste soldaten. De Commonwealth War Graves Commission staat in voor het onderhoud van het kerkhof.

Kasteel van Wijnendale: Het Kasteel van Wijnendaele koppelt een middeleeuwse vleugel aan een stuk dat in de negentiende eeuw werd gerestaureerd. Een deel van de waterburcht is nog bewoond, een ander gedeelte is als museum ingericht. De legendarische wielerjournalist Karel Steyaert, die ook de Ronde van Vlaanderen bedacht, was van de wijk afkomstig en hield er zijn pseudoniem Karel Van Wijnendale aan over.

Tekst en route Bart De Schampheleire                     Fotografie Peter Naessens