Nostalgie: Waaghalzerij op zijn best

Waaghalzerij in vervlogen tijden. Vanaf gemotoriseerde tweewielers het licht zagen begonnen man- en vrouwvolk te experimenteren met de mogelijkheden van gemotoriseerde tweewielers. Sneller, hoger, verder en van de pot gerukt(er). Het ideale recept om de amusementswaarde van een motorfiets te verhogen. Aanschouw.

Fred Osborne was in 1926 het leven blijkbaar moe. Een parachute, een vergeten elektriciteitspaal en het laattijdig openen van zijn parachute resulteren in een harde klap. Bij wonder overleeft ‘Fearless Fred’ de onzachte aanraking met de stofgrond van Los Angeles. Al zij het met een paar tandjes minder.

Het jaar 1932. Men neme 4 gymnasten, een 24 meter hoge paal en een motorfiets. Het publiek leek niet zo onder de indruk te zijn van het schouwspel, tot de motorrijder een belangrijkere rol bleek te spelen.

Een dag in het leven van de 17 jaar oude Cindy Willis. Lang voordat vermaledijde TikTokkers, Instagrammers en influencers hun intrede maakten wist ze perfect hoe ze haar vrije tijd kon invullen. Samen met ‘Tornado’ Smith verticale rondjes rijden op de wall of death. Zonder botsmuts weliswaar.

Geen lijstje over waaghalzen zonder wijlen Evel Knievel. Misschien wel de meest mediatieke stuntman aller tijden. Gedurende zijn stuntcarrière wist hij 433 keer een botbreuk op te lopen, met een record van 37 botbreuken na 1 crash. Hier sprong Knievel over de fonteinen van Ceasar’s Palace en landde nogal onzacht. Resultaat? Een gebroken heup, pols en beide enkels met daarbovenop een coma van 29 dagen.

Als afsluiter geen bloedstollende stunt, maar een horde perfect op elkaar ingespeelde Italiaanse motoragenten. Hypnotiserend is het minste wat je kan zeggen.