Mooiste van de straat: Aprilia RS50

Wat doe je met je brommer als het autorijbewijs eenmaal in de pocket is? Juist, dan verkoop je die om financiële ruimte te creëren voor een eerste kar. Echter niet als je Max van den Haak (20) heet, hij pakte zijn Aprilia RS50 juist grondig aan!

De strak ingerichte garage verraadt al direct waar het hier in huize Van den Haak om draait. Zowel vader Ad als zoonlief Max zijn verzot op motoren, en dan vooral van het soort waar een sportief DNA-pakket onder het kuipwerk schuilt. Niet alleen een trio aan tweewielers doet dit vermoeden, ook de zorgvuldig geplaatste wanddecoratie geeft de nodige hints weg.

“Het kleedt de boel wel een beetje aan, anders is het zo’n kale bedoening”, meldt de twintigjarige Max. Aan de lange zijde van Max’ werkhok is een plank gemonteerd waar flink wat replica-helmen op te zien zijn. Schwantz, Kocinski, Nakano, Simoncelli en uiteraard ook enige exemplaren van Rossi. Het is namelijk dé held van de nog jonge motorrijder.

“Op die manier ben ik eigenlijk in contact gekomen met motoren. Hoewel mijn vader een tijdlang geen motor heeft gereden, bleef hij wel altijd MotoGP kijken. Dat vond ik als klein ventje natuurlijk mega interessant. Zodoende werd ik fan van Valentino Rossi.”

Eigen draai
Hoewel Max pas in 2004 het levenslicht zag, weet hij wel degelijk wie de helden van vroeger waren. Het is niet voor niets dat tegenover de helmenplank een tweetal posters van de Classic GP hangen, inclusief handtekeningen van publiekslievelingen Randy Mamola én Kevin Schwantz, de wereldkampioen 500cc van 1993. De gediplomeerde eerste autotechnicus praat met de nodige trots over het scoren van die krabbels, iets wat ook gebeurt als hij van wal steekt over zijn Aprilia RS50-project.

Ook hier grijpt Van den Haak terug op een legendarisch tijdperk dat al voor zijn geboorte plaatsvindt: de stormachtige opmars van negenvoudig wereldkampioen Rossi. Het blijkt een inspiratiebron te zijn voor het ontwerp van zijn sportieve brommer. “Daar was geen twijfel over mogelijk, het project moest een Rossi-tintje gaan krijgen. Uiteindelijk is zijn Aprilia RSW250 een voorbeeld geworden, maar daar heb ik wel mijn eigen draai aan gegeven. Ik hou heel erg van replica’s, maar ik wilde ook iets speciaals hebben. Ik denk dat ik dat nu wel voor elkaar heb gekregen.”

Twee opties
Max weet inderdaad een unieke brommer te creëren, te danken aan een rigoureuze beslissing. Hij wil wat opsteken van dit project en maakt zelf een carbonfiber kuip. Het pièce de résistance van de RS50 moet de sportbrommer flink doen opknappen.

“Ik begon mijn brommertijd met een Yamaha Aerox, die ik wat opgevoerd had. Allemaal leuk en aardig, maar ik vond het nou niet echt geweldig. Zo’n schakelbrommer leek me eigenlijk veel gaver om op te rijden en daarom stapte ik uiteindelijk over op zo’n RS50. Die zag er echt niet uit toen ik ‘m kocht, maar gelukkig ben ik technisch aangelegd.”

Nadat de zestienjarige Max het broodnodige onderhoud en een klein opknapbeurtje uitvoert, gebruikt hij de Aprilia voornamelijk als werkpaard om ‘m van thuis naar school en werk te brengen. “Na twee jaar haalde ik mijn autorijbewijs en er volgde al snel een eigen auto. De RS50 had ik daardoor eigenlijk niet meer nodig, waardoor er twee opties ontstonden: verkopen of gebruiken voor een bouwproject. Aangezien ik niet heel veel voor zo’n brommer zou kunnen krijgen, heb ik maar besloten om er wat leuks mee te gaan doen.”

Geheel eigen wijze
Allereerst maakt Max een tweetal calculaties van mogelijke kosten. Eentje op basis van origineel maken, de ander voor het uitvoeren van een rigoureuze ingreep met onder meer een carbonfiber kuip. “Het grappige was, origineel maken zou me meer geld kosten. Daardoor was het een vrij simpel besluit.”

Doordat hij nog niet eerder met carbonfiber werkte, gaat Max op geheel eigen wijze aan de slag met dit sterke, maar lichte materiaal. “Normaliter zou je een hele mal moeten maken, in combinatie met vacuümzakken. Dat is best complex, waardoor ik op een andere manier ben gaan werken. Ik had nog wat kuipwerk liggen van een RS125, dus dat kwam mooi van pas. Die heb ik hier en daar wat aangepast en uiteindelijk daar het carbonfiber overheen gelegd. Nadat het opgedroogd was, heb ik dat eraf gehaald en er een racekuip van kunnen maken.”

Vol met plamuur
Voor de beoogde monoseat struint Van den Haak het internet af en weet zowaar een exemplaar voor de Aprilia RS50 te vinden. “Die kon ik alleen niet gebruiken, want die was enorm zwaar. Dat zitje zat vol met plamuur en woog zo’n tien kilo. Daardoor ben ik op dezelfde manier gaan werken als met de kuip. Het is niet de meest sterke manier om met carbon te werken, maar dat kon me gestolen worden. Ik wist dat ik de brommer niet meer zou gaan gebruiken, dus het moest vooral gewoon een heel mooi ding worden.”

Naast het eigen kuipwerk bedacht de handige Max ook de styling van de RS. “Ik ben natuurlijk best trots op de carbon onderdelen, dus ik wilde die look niet verpesten door er een likje verf tegenaan te gooien. Daardoor kwam het in me op om er zo’n wintertest-editie van te maken. Ook dan rijden ze vaak enkel met carbon en de nodige opvallende stickers.”

Klein beetje opgevoerd
“Het is op dit moment niet de meest handige oplossing, maar ik moest uiteindelijk een stickerset uit Rusland bestellen. Ik kon die set nergens anders krijgen, waardoor ik benieuwd was of ik die stickers überhaupt zou ontvangen. Gelukkig hoefde ik niet heel lang te wachten, want na drie weken had ik ze al in huis.” Samen met zijn vader worden er verschillende weekenden besteed om zeer secuur alle stickers op de verschillende carbon kuipdelen aan te brengen.

“Dat was nog best een klus, om het er allemaal strak op te krijgen”, erkent Max. Tijdens dit project blijft het echter niet enkel bij cosmetische aanpassingen. Ook op technisch vlak gaat Max voortvarend te werk. “Ik merkte al een tijdje dat het opschakelen naar z’n zes niet meer zo soepel verliep. Dat wilde ik uiteraard wel oplossen. Verder heb ik het gehele blok gereviseerd en een klein beetje opgevoerd. Zo monteerde ik onder meer een betere luchtfilter, aangepaste SCR Corse uitlaat en andere radiateur. Ik heb al een kort ritje gemaakt en hij loopt nu zo’n 100 kilometer per uur. Niet slecht, al heb ik er weinig aan. In principe ga ik namelijk niet meer met de RS rijden. Lijkt me ook slimmer, want het carbon kuipwerk is toch wel redelijk fragiel.”

Bijzondere ervaring
In z’n totaliteit is Max uiteindelijk een klein anderhalf jaar bezig geweest met het project. Veel euro’s heeft hij niet in de ombouw zitten, want het kostte ‘m zo’n vijfhonderd euro aan materiaal. “Er zit vooral heel veel tijd in. Wat dat betreft is het maar goed dat ik alles zelf heb kunnen doen. Anders was het niet te betalen geweest.”

Nu het brommerproject afgerond is, richt hij zijn pijlen op de Honda CBR600RR Edwards Replica die eveneens in de garage staat. Er mag dan nog geen geldigheidsdatum achter de A op Max’ rijbewijs staan, toch weet de jonge inwoner van Loenen aan de Vecht precies wat er mogelijk is met zo’n supersport. Van den Haak is namelijk regelmatig op het TT Circuit van Assen te vinden.

Zijn eerste ervaring deed hij op met een Aprilia RS125, maar hij merkte een te groot snelheidsverschil op met andere deelnemers. Zodoende dat hij zich nu bewapend heeft met een CBR600RR. “Zo gaaf om te doen”, laat Max weten. “Laatst waren we tijdens een circuitdag zelfs met z’n drieën aan het rijden: mijn vader op z’n Ducati 1098 en mijn broer op een Yamaha YZF-R1. Toch wel bijzonder om zoiets mee te maken.”

Naar eigen wens
In 2025 wil Max een stapje verder gaan met het circuitrijden, hij is van plan om zich in te schrijven voor de ZAC Races. “Ik kijk er wel naar uit om een beetje competitie op te zoeken. Het lijkt me erg leuk om te doen en het is natuurlijk ook fijn dat ik dan weer een mooi project heb. Ik hoef me de komende maanden niet te vervelen”, grapt Max.

Doordat hij al gewend is om op een Honda CBR600RR te rijden, verwacht hij uiteindelijk een racer op basis van deze snelle Japanner aan te schaffen. “Uiteraard wil ik ‘m daarna wel naar eigen wens krijgen. Het moet er natuurlijk wel een beetje leuk uit komen te zien.” Een motorrijbewijs moet er uiteindelijk ook komen voor Max, maar hij wacht nog even tot hij op motoren met vol vermogen mag rijden. “Voor mijn gevoel heb ik nu te weinig keuze om echt leuke sportmotoren op straat te kunnen rijden. Daarom richt ik me allereerst maar eens op het racen.”

Tof om te doen
Hoewel de Aprilia RS50 met eigen carbonfiber kuipwerk niet veel kilometers meer gaat maken, hoopt Max dat zijn omgebouwde brommer kan dienen als showstopper. Vader Ad heeft een eigen bedrijf in werkplaatsinrichtingen en staat ook regelmatig met zijn producten op verschillende evenementen. “Daar kan de RS50 misschien mooi op een brug staan of zoiets.”

Hoewel hij zich nu vooral gaat richten op de voorbereiding van zijn eerste raceseizoen verwacht Van den Haak nog weleens een complex project te gaan draaien. Alleen komt hij eigenlijk nu al tijd tekort. Tussendoor is hij namelijk ook bezig om een Nissan 200SX S14 op subtiele wijze aan te passen.

“Ik sleutel graag en dat zal ik de komende jaren ook wel blijven doen. Uiteindelijk wil ik nog weleens een Superbike-replica gaan bouwen. Dat lijkt me tof om te doen. Alleen zou ik eerlijk gezegd nu nog niet weten welke motor en uitvoering het zal worden. Daar ga ik tegen die tijd nog eens goed voor zitten.”

Na een korte pauze: “Alhoewel, nu ik er wat langer over nadenk… De kans is redelijk groot dat het een Aprilia RSV Mille wordt. Dat is namelijk al jaren mijn droommotor, maar ik weet niet of ik per se een RSV Mille wil aanpassen. Dat is misschien juist weer zonde, van een machine die al prachtig van zichzelf is.”

Tekst en fotografie Jarno van Osch/Shot Up Productions