Leve de evolutie!

Oké, toegegeven, ik ga er best goed op, van die videootjes op de (a-)socials waarbij het zelfbenoemde opperwezen keer op keer bewijst dat het redelijk recent ergens in de evolutie een afslag heeft gemist. Ik heb het over de mensch, voor de goede orde, niet de dodo. Ik denk dat laatstgenoemde zich inmiddels omdraait in z’n graf in de wetenschap dat hij zich door dit stel onnozelaars heeft laten uitroeien.

Maar goed, terug naar die video’s en onze evolutie, mijn endorfinekanonnen tussen de onvermurwbare deadlinemomenten. Als twee Arabieren al wheelieënd op een quad tot stilstand komen en het hoofd van de achterste van de twee (of onderste, in dit specifieke geval) verdwijnt in de grille van de nietsvermoedende achteropkomende auto, of een burn-out draaiende Thaise scooteraar met het voorbandje over de trottoirrand glipt en in de winkelpui verdwijnt, dan kan ik er weer een paar uur tegenaan.

De Dumpert-klassieker waarbij een Hollandse schooljongen al append met Van Moof en al de achterkant van een verhuiswagen in fietst kan naadloos in dat rijtje. Voorwaarde is een beetje dat het lijdend voorwerp in kwestie het voorval overleeft, verder stel ik niet al te veel eisen. Achter dit (leed)vermaak gaat echter wel een serieuze kwestie schuil: de mens die in vogelvlucht van de evolutionaire ladder glibbert. Op zichzelf al een geestige video.

Het zal misschien daarom zijn dat het verzet tegen dé motorische trend van 2024/2025 zo groot is. De automatische versnellingsbak. Amper een jaar geleden nauwelijks een gespreksonderwerp, nu dominant op alle digitale krantenkoppen. Yamaha heeft het eerste exemplaar er al mee uitgerust (Y-AMT op de immens populaire MT-09) en volgt voor 2025 met de (nog populairdere) MT-07, BMW is overstag met ASA op topmodel 1300 GS en KTM duikt in de slipstream met AMT op de 1390 Adventure EVO. En dan zou je bijna Honda’s jarenlang door de connaisseurs weggehoonde (maar stiekem wel goed verkopende) DCT vergeten.

Kortom, de revolutie is daar en dat is getuige de reacties nogal tegen het zere been van menig alfamannetje. ‘Mannetje’ inderdaad, vrouwtjes hebben hier doorgaans veel minder last van. Motorrijden is immers een kloeke bezigheid van koene ridders die met armen als staalkabels (Ducati-rijders herkennen zich) hun eigen schakelmomenten volledig zelf bepalen, daar heeft zo’n doorgestudeerde IMU met z’n cordon aan halfzachte eentjes en nulletjes geen bal mee te maken.

Feit is echter dat de techniek voortschrijdt en dat diezelfde kloeke motorridder zal moeten beseffen dat er een heel nieuwe generatie motorrijders aankomt (goddank) die opgegroeid is in een digitaal universum (minder goddank) waar gemak de mens vooral dient. Minimale weerstand, maximaal resultaat.

Vraag is een beetje wie evolutionair de boot nu het meest mist, de next gen die zonder gewetenswroeging automatisch van A naar B zoeft, of die motorrijder ouwe stempel die uit protest de hakken van z’n motorlaarzen in het zand zet … wetende dat hij de handbak van z’n familiekar jaren geleden al heeft ingeruild voor een automaat. De nabije toekomst zal het ons leren. Terwijl er op m’n andere scherm een mevrouw op een crossmotor een tuinhuisje binnenrijdt hoop ik wel dat al die nieuwe hightech onze onnozele oerdriften niet al te veel zal gladstrijken…