Kort getest: Yamaha Tracer 7 (GT)   

In 2016 introduceerde Yamaha de eerste Tracer 7. Een voltreffer vanaf dag één, maar ook voor de Tracer betekent stilstand achteruitgang en dus heeft de lichte crossover nu een van zijn grootste updates gekregen.

De Tracer 7 is een van de kaskrakers van Yamaha op de Europese markt. Nog steeds haalt Yamaha de kracht uit het CP2 blok dat net als in de Ténéré zijn gaskabels mocht inruilen voor een YCC-T ride-by-wiresysteem. Wat meteen de deur opende voor allerhande digitale hulpmiddelen. Met een digitale draai aan het gashendel haal je 68 Nm en 73,4 pk uit de staande twin, daar dus geen winst maar wel de mogelijkheid om uit drie rijmodi te kiezen (Street, Sport en Custom).

Daarnaast is cruisecontrole nu standaard, ideaal voor het betere pendelwerk over de met trajectcontroles bezaaide E40. In het weekend zal je de cruisecontrole minder nodig hebben, want de CP2 heeft niks liever dan dat je ‘m flink de sporen geeft. Al snel gooi ik de Tracer in Sport omdat Street net iets te loom is voor de uitdagende bochten van de Portugese Dourovallei. De Sport modus is bijzonder aangenaam, nooit te brutaal maar wel voldoende gepeperd om lol te hebben.

Nieuwe tanden
De versnellingsbak werd ook aangepakt, met nu zes in plaats van vijf tanden voor de eerste drie versnellingen, en aangepaste tandhoeken van de tandwielnokken voor de vierde tot de zesde versnelling. Dat moet ervoor zorgen dat de draaiende tandwielen vlotter in elkaar haken; in de praktijk kan ik de vlot schakelende zesbak op geen foutje betrappen.

Dat ik pas achteraf besef dat er een aangepaste slipperclutch op zit, zegt genoeg: vooral door ze niet te voelen, bewijst de lichte koppeling haar nut. De up/down quickshifter is een optie die ik zeker zou aanvinken op de Tracer 7 omdat die beter past bij zijn sportieve inborst, op de Tracer GT is dat wat mij betreft iets minder een must.

De langste hebben
Het frame werd 13% stijver om alle krachten van alle kanten beter de baas te kunnen en een groter gevoel van controle te geven. Op het balhoofd na werd het frame verdikt en verstevigd, om de bagage te kunnen monteren werd het subframe 500 gram zwaarder. De Yamaha voelt supersolide en vastberaden aan, geen slappe hap zodra je een bocht instuurt maar een zeer gedegen en volwassen stuurkarakter.

Wie met de MT-09 Tracer van de eerste generatie reed weet dat die machine op hoge snelheid niet de stabielste was, te wijten aan een te korte achterbrug die een-op-een van de MT-09 was overgenomen. Ook een Japanse ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, vandaar dat de achterbrug van de Tracer 7 vier centimeter langer werd dan op het voorgaande model.

Het vergroot de inzetbaarheid, of met andere woorden: naast solo woon-werkverkeer zal ook een duo (m/v/x) met plezier achterop kruipen. Neem je ook bagage mee, dan moet de potige tweepitter natuurlijk wel flink aan de bak. Voor meer power over de hele linie zal je het een verdieping hoger moeten zoeken in de line-up, bij de Tracer 9.

Zoek de verschillen
Als die passagier dan toch achterop zit: achteraan kan je de veervoorspanning op de ‘gewone’ Tracer handmatig aanpassen. Beetje prutswerk dus, de Tracer GT heeft daarvoor een veel handigere draaiknop in de aanbieding. De nieuwe 41 mm KYB upside-down voorvork kan je bespelen binnen de range van 18 klikken in- en uitgaande demping.

Na de eerste meters met de Tracer 7 GT schroef ik de voorkant snel vijf klikken richting ‘H’, initieel komt de Yamaha iets te snel uit de veren en dat geeft een wat afwezig gevoel aan de voorkant. Die vijf omwentelingen zijn nodig voor een iets neutraler gevoel, rekening houdend met mijn gewicht, grootte en rijstijl. De gewone Tracer 7 voelt directer aan in het sturen – drie extra klikjes ingaande demping verfijnt ook hier het gevoel aan voorkant, maar over het algemeen stuurt de standaard Tracer iets vlotter en strakker dan de GT.

Vreemd
O ja, de voetsteunen van de GT raken het Portugese asfalt sneller. De positie van de stepjes is hetzelfde als op de Tracer 7, maar door de standaard gemonteerde middenbok op de GT zijn de antennes op de stepjes langer. Dat lijkt vreemd, gezien het identieke rijwielgedeelte, maar zal grotendeels terug te voeren zijn op de negen kilo die de GT extra meesleurt.

Feit is ook dat op hogere snelheid (+150 km/u) de nadelige effecten doorwerken van de grotere ruit en de zijkoffers wat betreft stabiliteit. Uit de hand lopen doet het nooit, maar de standaard Tracer is gewoon strakker over de hele linie. De vierzuigerklauwen zijn nu radiaal gemonteerd, maar acteren qua doseerbaarheid en remkracht zoals je mag verwachten: door normaal aan te voelen en bakken vertrouwen te geven.

Joystick
Het gerookte windscherm van de Tracer 7 is efficiënt, en met het superhandige mechanische locksysteem kan je de ruit met één hand verstellen over een bereik van zes centimeter. Logischerwijs is de GT uitgerust met een negen centimeter hoger exemplaar. Ik zet de ruit in de laagste stand, om de broodnodige verkoeling van de rijwind op borsthoogte door mijn pak te laten waaien.

De nieuwe tank kan één liter meer meenemen dan zijn voorganger en met die achttien liter zou je theoretisch 340 kilometer moeten kunnen afleggen. Door de hogere cockpit heb je een beter zicht op het TFT-scherm en het oogt allemaal strak, al wordt de gratis Garmin app wel iets te klein weergegeven.

Ik zet de navigatie daarom vrij snel op turn-by-turn icoontjes en switch naar lay-out nummer vier van de vier instelmogelijkheden. Dat gaat in een handomdraai met het joystickje en valt niet te vergelijken met het slecht werkende druk-draaiwielsysteem van mijn eigen Yamaha Ténéré 700 van de vorige generatie. Naast de sobere knoppenwinkel is er nu ook een knop om de cruisecontrole te activeren.

Conclusie
Van de beide Tracers, met een voorkeur voor de Tracer 7, word je gewoon een betere – of toch zeker blijere – motorrijder. Heb je nog maar pas met vakantiebaantjes je A2-rijbewijs met bloed, zweet en tranen bij elkaar gezwoegd, dan gaat er met de Tracer 7 een wereld voor je open. Aan boord van de GT heeft diezelfde wereld nauwelijks nog grenzen. Ben je avontuurlijk ingesteld, opteer dan voor de avonturier met z’n riante basispakket.

Leg je de nadruk meer op lekker sportief toeren dan is de standaard Tracer de beste optie, want lichter en neutraler als het op sturen aankomt. Voor beide motoren geldt dat ze bijzonder goed uitgebalanceerd zijn en bakken vertrouwen geven. Yamaha koos in het bouwproces duidelijk voor kwaliteitsonderdelen, die bovendien bijzonder goed op elkaar zijn afgestemd, en dat loont. Heb je al wat kilometers op de teller en ‘durf’ je te kiezen voor minder cc’s en minder vermogen, ook dan zal de beloning er zeker zijn in het zadel van de Tracer 7 (GT). Niet alleen financieel; het is misschien wel de beste verjongingskuur waar je nog nooit aan gedacht had.

Plus- en minpunten
+ Puike prijs-kwaliteitverhouding
+ Breed inzetbaar
+ Maakt je een betere motorrijder
– Vorm van de koffers
– Minimale trillingen
– Lelijke Euro5+ uitlaat

Motor: 689cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde paralleltwin, DOHC
Boring x slag: 80 x 68,6 mm
Compressieverhouding: 11,5:1
Max. vermogen: 73,4pk @ 8.750 tpm
Max. koppel: 68 Nm @ 6.500 tpm
Brandstofvoorziening: injectie
Transmissie: zesbak, slipperclutch, ketting,
Frame: stalen ruggengraatframe
Voorvering: KYB upside-down, veerweg 130 mm, veervoorspanning, in- en uitgaande demping instelbaar
Achtervering: monoshock, veerweg 139 mm, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar
Voorrem: 2 x 298 mm schijven met radiaal gemonteerde Advics vierzuigerremklauwen
Achterrem: 245 mm schijf tweezuigerremklauw
Banden voor/achter: 120/70-R17 / 180/55-R17 (Michelin Pilot Road 6 GT)
Wielbasis: 1.495 mm
Balhoofdhoek/naloop: 25,2° / 99,1 mm
Gewicht: 203 kg (rijklaar, volle tank)
Zithoogte: 830-850 mm (GT: 845 mm-865 mm)
Tankinhoud: 18 l
Prijs Nederland: € 11.599,- (GT: € 13.199,-)
Prijs België: € 10.299,- (GT: € 11.899,-)

Tekst Stefaan Buyze • Fotografie Yamaha