Kort getest: Triumph Tiger Sport 800

Triumph trekt het doek van de compleet nieuwe Tiger Sport 800. Het idee volgens de Britten: de perfecte balans vinden tussen opwindende sportprestaties en toercapaciteiten over de lange afstand.

Met de Tiger Sport 660 in het achterhoofd zou dat zomaar eens kunnen lukken; die maakt op dat vlak al veel indruk, maar voelt als serieuze kilometervreter toch net een maatje te klein. Vandaar nu dus de komst van de Tiger Sport 800.

Wat meteen in het oog springt is natuurlijk de 798cc triple die tussen de stalen framebuizen van de nieuwe Tiger Sport is geperst. Triumph doet er een beetje geheimzinnig over en spreekt over een ‘all new engine’, maar gezien de overeenkomst qua boring (78 mm) en carterdeksels lijkt het er toch sterk op dat het krachthonk van de Street Triple 765 grotendeels model heeft gestaan – overigens een visitekaartje van jewelste.

Wel is de slag een toef groter (55,7 mm), wat resulteert in onder andere een nieuwe krukas, drijfstangen en kleppen. Lees: een compleet nieuwe cilinderkop. Zo heel gek is die ‘all new’ claim dus ook niet helemaal. Bovendien doet de 800 het met drie ride-by-wire gasklephuizen met grotere diameter en een hele riedel aan elektronica aangestuurd door een zesassige IMU die de hellingshoekgevoelige tractiecontrole en bochten-ABS voorziet van de noodzakelijke input.

Al met al perst de triple er een potige 115 pk uit bij 10.750 tpm en – minstens zo belangrijk – een topkoppel van 84 Nm @ 8.500 tpm. Dat is alleen al qua vermogen 34 pk meer dan de 660, om het verschil maar even te duiden, terwijl de 800 met z’n 214 rijklare kilo’s niet eens zoveel zwaarder is.

Uitzingen
Kortom, alle ingrediënten voor een ‘dynamische rijervaring’ zijn aanwezig, al werken de weergoden in het anders zo zonnige Portugal op dat vlak niet helemaal mee. Toch heeft de Portugese zondvloed ook voordelen, zo kunnen we eindelijk de Rain Mode eens uit z’n figurantenrol halen en de windbescherming echt naar waarde schatten.

Laatste is in elk geval dik in orde. Het ruitje is met de hand te verstellen in verschillende ‘trappen’ en heeft een behoorlijke reikwijdte. In combinatie met de doorzichtige windgeleiders op de topkuip houdt dat de barre weersomstandigheden behoorlijk buiten de deur.

In de hoogste stand neemt de turbulentie rond de helm wat toe, maar alles blijft binnen de perken; wel begint boven de 140 km/u de ruit (in de hoogste stand) flink te trillen en dat voel je uiteindelijk ook wel in het stuur. Toch is het vooral goed toeven in het comfortabele zadel van de Tiger 800, en dat is maar goed ook want met de 18,6 liter grote tank kun je het met gemak een kilometer of 300 uitzingen zonder tussenstop.

Ook prima is de zithoogte van 835 mm, met mijn vrij gemiddelde 1m79 zorgt dat voor twee voeten aan de grond – wat bij onophoudelijke rukwinden best een aangename bijkomstigheid blijkt…

Schot in de roos
Gedurende de dag wordt het weer gelukkig wat beter, waardoor we alle rijmodi de revue kunnen laten passeren. De Tiger 800 heeft er drie: de eerder genoemde Rain-, de aangenaam soepele Road- en de voelbaar scherpere Sport-modus. Een zelf samen te stellen Rider Mode ontbreekt, maar daar staat tegenover dat je in alle rijmodi de variabelen (gasrespons, tractiecontrole, ABS) zelf kunt finetunen.

In Rain eet de 800 uit de hand, waarbij de hellingshoekgevoelige tractiecontrole mooi ingrijpt als je halverwege het zebrapad net iets te vroeg de gaskleppen op een kier zet. In Road is er precies de gewenste mix van power en souplesse en in Sport voel je de gretigheid die iedereen met enige Street Triple-ervaring meteen zal herkennen.

Vanaf 4.000 toeren begint de 800 er serieus aan te sleuren, stuw je de toerenteller voorbij de 6.000 omwentelingen dan gaan alle registers open – ook de akoestische. De vlot schakelende (standaard) up/down quickshifter pookt dat vuurtje nog eens extra op en zal bij rijders met sportief DNA een permanente grijns op het gezicht toveren. Wat een schot in de roos, dit blok. Een vergelijkbare Tracer 9 is vrijwel even sterk, maar zal moeten buigen voor het opzwepende karakter dat de Brit aan de dag legt.

Dompertje
Klein dompertje op al die feestvreugde is wel de cockpit. Het TFT/lcd-dashboard blinkt op de 660’s al niet uit in afleesbaarheid en gebruiksgemak, op de Tiger Sport 800 valt de budgettair verantwoorde unit echt uit de toon. Het TFT-dashboard dat Triumph bijvoorbeeld op de Tiger 900 en de Street Triples gebruikt had hier echt beter gepast.

Ook het niet-instelbare koppelingshendel is een teken dat Triumph ergens op moest bezuinigen, en je zou kunnen zeggen dat ook de radiale vierzuiger ‘Triumph’ remklauwen (in het echte leven J.Juans) niet van de bovenste plank komen. Tegelijkertijd doen ze het prima qua bite en doseerbaarheid, dus wat maakt het uit.

Ringetje
Zoals het een Triumph betaamt, stuurt de Sport 800 prima. Sterker nog, de lichtvoetigheid en trefzekerheid die het stalen buizenframe samen met de Showa veertandem aan de dag legt, is om door een ringetje te halen.

Sportievere (of wat zwaardere) rijders zullen de standaard dempingsetting wat aan de softe kant vinden zodra het tempo de hoogte in gaat. In combinatie met de vrij lange veerwegen zorgt dat bij stevig accelereren of remmen wel voor wat deining, maar het zit het voorspelbare en heerlijk neutrale stuurkarakter van de triple geen moment in de weg.

Bovendien valt er aan de voorzijde qua in- en uitgaande demping nog wat bij te regelen, terwijl je achteraan in de weer kunt met de uitgaande demping en natuurlijk de veervoorspanning mocht je een duo en/of kofferset willen meenemen.

Conclusie
De vraag is een beetje voor wie deze Tiger Sport 800 bedoeld is. De Sport 660-rijder die op zoek is naar iets meer? Dat krijgt ie dan wel degelijk, veel meer zelfs, zowel qua power, uitrusting als ergonomie. Toch richt de Tiger Sport 800 z’n pijlen nog nadrukkelijker op de naked-rijder die verder mikt dan de kerktoren. Want dan heeft de 800 als een soort van Street Triple op hoge poten echt veel te bieden.

Ergonomisch is het prima toeven, het stuurkarakter is aangenaam sportief en met het blok haal je zowel een toonbeeld van souplesse als een bak karakter in huis. Kleine dissonant is het ‘goedkope’ dashboard, maar daar speelt natuurlijk ook het prijstechnische gedeelte een belangrijke rol. Met een vanafprijs van 13.695 euro zet Triumph de Tiger Sport 800 namelijk echt scherp in de markt.

Plus- en minpunten
+ Souplesse en koppel blok
+ Prima ergonomie
+ Prijs/kwaliteit
– Dashboard
– Trillingen ruitje hoogste stand
– Lullige meerprijs voor een kleurtje

Motor: 798cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde DOHC drie-in-lijn
Boring x slag:  78 x 55,7 mm
Compressieverhouding:         13,2:1
Max. vermogen:            115 pk @ 10.750 tpm
Max. koppel:   84 Nm @ 8.500 tpm
Brandstofvoorziening:               elektronische injectie
Transmissie:   zesbak, ketting, up/down QS
Frame:                  stalen buizen
Voorvering:       Showa 41 mm UPSD, in- en uitgaande demping instelbaar, veerweg 150 mm
Achtervering: Showa monoshock, uitgaande demping en veervoorspanning instelbaar, veerweg 150 mm
Voorrem:            310 mm schijven met radiale vierzuigerremklauwen, bochten-ABS
Achterrem:       255 mm schijf met enkelzuigerremklauw, bochten-ABS
Banden voor/achter: 120/70-ZR17 / 180/55-ZR17 (Michelin Road 5)
Wielbasis:         1.422 mm
Balhoofdhoek/naloop:             23,8°/ 99 mm
Gewicht: 214 kg (rijklaar)
Zithoogte:          835 mm
Tankinhoud:    18,6 l
Prijs Nederland: € 13.695,-
Prijs België:      € 12.695,-

Tekst Randy van der Wal • Fotografie Triumph