Kort getest: Ducati XDiavel V4

De vreemdste eend in de Bolognese bijt is terug van weggeweest. De XDiavel, Ducati’s kruising tussen sportief knallen en relaxed cruisen, is inmiddels doorontwikkeld tot een heus technologisch hoogstandje dankzij alle elektronica aan boord.

De eerste generatie XDiavel, met de 1.260cc Testastretta V2, was altijd al een beetje een aparte machine. Enorme motor met flink wat pk’s, maar tegelijk het gevoel en de look van een cruiser. Daarbij was het de enige Ducati met riemaandrijving. Stuk voor stuk ingrediënten in een recept dat iets lastiger verteerbaar is voor de conservatievere motorrijder.

Voor deze tweede generatie werd het recept dan ook bijgesteld. De riemaandrijving is ingewisseld voor een ketting en het Testastretta blok met desmodromische klepbediening moest wijken voor de Granturismo V4 die ook in de nieuwste generatie Multistrada V4 zit. Een relatief hoogtoerig blok dat zich ook bij lage toeren prima laat rijden. De ideale mix tussen dat sportieve randje en een snuf karakter, toch?

Compact
Met een wielbasis van meer dan 1.60m en een drooggewicht van 226 kilogram, is de XDiavel V4 niet voor de poes. Toch is hij vergeleken met de XDiavel 1260 S zes kilo lichter gemaakt, met dank aan het nieuwe aluminium monocoque frame en de Granturismo V4. De nieuwe XDiavel komt relatief compact over. Tussen de brede kont en de fraaie enkelzijdige swingarm zit namelijk veel ‘functioneel niks’, een slim optisch trucje om de motorfiets een stuk minder groot te laten lijken dan hij in feite is.

Technocruiser
Ook zo’n mooi designdingetje is het 6,9” TFT-dashboard. Dat klinkt heel groot, 6,9 inch, maar is in de praktijk vooral erg breed. Zo past het dashboard mooi achter de vernieuwde stuurinrichting, die verder naar de rijder toe is gekomen en lager is gemonteerd.

Het dashboard bedien je met een van de clusters van pijlenknoppen op de linker stuurhelft. Met die andere cluster bedien je, bijzonder gemakkelijk en intuïtief, de cruisecontrole. Dat is direct een van de elektronische gemakken waarmee de XDiavel is uitgerust. Er is een waslijst aan hulpsystemen toegevoegd aan de XDiavel, die aangestuurd worden middels de nieuwe zesassige IMU en de bestaande ride-by-wire. Intern werd het project daarom gekscherend ook wel ‘de technocruiser’ gedoopt, stiekem best een coole naam.

Bochten-ABS, hellingshoekgevoelige tractiecontrole, wheeliecontrole, aanpasbare rijmodi en instelbare powermodi. Oh, en een mogelijkheid om je als een raket te laten lanceren door middel van het powerlaunch-systeem. Alles is gemakkelijk aan te passen via het menu in het dashboard.

De gebochelde
Vanuit de drukke wegen in Grasse is het tijd om de bergen in de Voor-Alpen te beklimmen. En het tempo, dat ligt al snel toch weer een stuk sportiever dan waar de gemiddelde koper mee zal gaan cruisen. Van dat cruisen komt het vandaag sowieso niet echt, al kan het voor het gevoel echt wel.

Het comfort van de XDiavel V4 is namelijk verbeterd, doordat het stuur wat beter aansluit bij de zitpositie van de rijder. Dat benadrukt het cruisergevoel, doordat je wat luier onderuit kunt zitten. Echt wel prettiger, door het dikkere schuim onder het chic afgewerkte zadel, maar het is ook wel een puntje van aandacht. Want doordat je zo onderuit zit, en in het kuipvormige zadel niet echt kan verzitten, merk ik na enkele tientallen kilometers al dat ik wat last van mijn rug krijg.

Niet doordat de zitting niet comfortabel is, of de sublieme vering toch moeite heeft met het pokdalige Franse bergasfalt. Nee, juist doordat het zo comfortabel vertoeven is op die XDiavel en je gemakkelijker met een soort bochel gaat zitten. Actief je rug recht houden helpt.

Bullebak
Terwijl we door de prachtige Gorges du Verdon knallen, worden de snelheidslimieten langs de kant van de weg al gauw niet meer dan richtlijnen. Want daar nodigt de 168 pk sterke Granturimso V4 echt wel toe uit. Het blok is geïnspireerd op dat van de Desmosedici MotoGP-motor, iets waar Ducati graag mee zwaait om de sportieve karaktereigenschappen van deze flinke jongen nog duidelijker te onderstrepen.

De V4 voldoet uiteraard aan Euro5+ en maakt gebruik van de zogenaamde Twin Pulse ontstekingsvolgorde, waardoor de viercilinder nog wel het karakter en geluid van een V2 nabootst. Net als op de Multistrada schakelt de V4 de achterste twee cilinders uit bij lage toerentallen, dat scheelt niet alleen in verbruik maar beperkt ook de warmteontwikkeling – al moet wel gezegd dat het blok toch echt mooier in balans is als alle vier de cilinders meewerken.

Dat maakt dat ik regelmatig langer een lagere versnelling aanhoud dan ik met een andere machine misschien zou doen op deze smalle bergwegen. Slechts een klein puntje van kritiek, want verder loopt het motorblok spatzuiver en soepel.

Een complimentje mag ook richting de zeer neutrale stuureigenschappen. De XDiavel voelt een stuk lichter aan dan hij in feite is en schenkt bakken vertrouwen. Dat gezegd hebbende: sportief scheuren kan, maar met een zelfverklaarde cruiser als deze schraap je natuurlijk wel relatief snel de voetsteunen over het asfalt.

Conclusie
De nieuwe XDiavel V4 is een machine die zich het best in superlatieven laat omschrijven. De bombastische bullebak is voorzien van de Granturismo V4, goed voor 168 pk en 126 Nm. Dat wil wel, wat met zo’n breed toerenbereik ook heel gemakkelijk gaat. Toch is dat ook het voornaamste punt van kritiek. Het geeft namelijk toch een unheimisch gevoel om met je voetjes naar voren de naald in de digitale teller snel naar rechts te zien vliegen. Ja, de XDiavel is juist gebouwd om dat zeer sportieve DNA in een cruiserjasje te gieten, maar wordt het daadwerkelijke cruisergevoel hierdoor niet bijna volledig tenietgedaan? Feit is dat ik na een dag lang stevig doorrijden het idee heb dat ik van een uit de kluiten gewassen Monster afstap. Al kan je dat voor zo’n enorm apparaat ook absoluut als een compliment zien. Ben je wel in voor zo’n dubbelzijdig zwaard? Begin dan maar vast te sparen, want de prijs is niet mals.

Plus- en minpunten
+ Onwijze coolfactor
+ Afwerking
+ Uitgebreide elektronica
– Prijs
– Kleine identiteitscrisis
– Trillingen onder de 4.000 tpm

Motor: 1.158cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde DOHC V4 Granturismo
Boring x slag:  83 x 53,5 mm
Compressieverhouding:         14:1
Max. vermogen:            168 pk @ 10.750 tpm
Max. koppel:   126 Nm @ 7.500 tpm
Brandstofvoorziening:               elektronische injectie
Transmissie:   zesbak, ketting, quickshifter up/down
Frame:                  aluminium monocoque
Voorvering:       50 mm UPSD, volledig instelbaar, veerweg 120 mm
Achtervering: monoshock, volledig instelbaar, veerweg 145 mm
Voorrem:            330 mm schijven, radiaal gemonteerde Brembo Stylema vierzuigerremklauwen, bochten-ABS
Achterrem:       265 mm schijf met Brembo tweezuigerremklauw, bochten-ABS
Banden voor/achter: 120/70-ZR17 / 240/45-ZR17 (Pirelli Diablo Rosso III)
Wielbasis:         1.620 mm
Balhoofdhoek/naloop:             29° / 124 mm
Gewicht: 229 kg (droog)
Zithoogte:          770 mm
Tankinhoud:    20 l
Prijs Nederland: € 34.990,-
Prijs België:      € 29.990,-

Tekst Tom van Appeldoorn • Fotografie Alex Photo