Kort getest: Ducati Multistrada V2 S

Ducati heeft opnieuw flink geïnvesteerd in een compleet nieuwe Multistrada V2 (S) die een plekje krijgt midden in het segment van de avontuurlijke toermotoren. Nieuw blok, nieuw frame en nieuwe elektronica, al blijft het meest opvallende de weegschaal die achttien kilogram minder aangeeft.

Gewichtsreductie stond bovenaan het prioriteitenlijstje van de Multistrada-ontwikkelaars en dus moest elk onderdeel op de weegschaal. Daarbij moest de motor een zo breed mogelijk werkbereik krijgen, waardoor de desmodromische klepbediening op de schop ging.

De nieuwe 890cc V2 levert 115,6 pk bij 10.750 tpm. Dat is twee pk meer dan het vorige model, al is het piekvermogen pas 1.750 toeren later beschikbaar. Qua koppel daalt de piekwaarde juist met 2 Nm naar 92 Nm bij 8.250 tpm, terwijl het oude model zijn koppelpiek al bij 6.750 tpm bereikte.

Op rantsoen
Hoewel Ducati de 890cc V2 een twintig procent zwaarder vliegwiel meegaf, slankte de krachtbron wel spectaculair af: 5,9 kilo in totaal, met 54,9 kilo als eindresultaat. Het is meteen de lichtste Ducati tweecilinder (met een grote cilinderinhoud) ooit. Om de machine compact te maken, is het blok iets verder naar achteren gekanteld ten opzichte van het vorige model, terwijl de wielbasis van 1.594 naar 1.572 mm kromp.

Voor de gewichtsreductie van het rijwielgedeelte schakelde Ducati over op een gegoten aluminium monocoque die – net als bij de Multistrada V4 – het balhoofd van de machine met de motor verbindt en tegelijk als luchtfilterkast fungeert. Hierdoor is de Multistrada ook een stuk smaller geworden, wat de ergonomie verbetert en het mogelijk maakt om belangrijke onderdelen zoals de achterschokdemper aan de linkerkant dichter bij het zwaartepunt van de machine te plaatsen.

In totaal is deze nieuwe Multistrada daardoor achttien kilo lichter dan zijn voorganger. Met een lege tank maar verder alle benodigde vloeistoffen weegt de machine slechts 199 kilo, de S-versie met semiactieve veerelementen zet drie kilo meer op de weegschaal. Met de volledige 19 liter voorraad aan benzine kom je dan rijklaar uit rond 213 tot 216 kg. Dat is erg netjes voor een reislustige machine in dit segment.

Hetzelfde, maar beter
Op vlak van styling heeft Ducati mijns inziens de kans gemist om zowel op vlak van design als technologie nieuwe accenten te leggen. Sinds de tweede modelserie van de Multistrada, inmiddels vijftien jaar geleden, is er nauwelijks iets veranderd aan het uiterlijk. De grote snavel, samengeknepen dubbele koplampen en de volumeconcentratie aan de voorzijde van de machine blijven behouden in het ontwerp.

Als je snel voorbijrijdt, zal alleen een échte kenner je fonkelnieuwe machine herkennen als het nieuwe model – met dank aan het nieuwe carter en de wirwar van kabels en slangen aan de linkerflank. Dat niet alle plastic delen even goed op mekaar aansluiten is jammer, temeer omdat verschillende van die naden in het blikveld van de motorrijder vallen.

De zithouding is dan weer comfortabeler geworden, zelfs in vergelijking met de Multi V4. De zithoogte is standaard instelbaar op 830 en 850 mm, de afstand tussen het zadel en de voetsteunen werd wat groter waardoor je niet meer zo verkrampt op de motor zit en je het stuur gemakkelijker vast kunt pakken, zelfs wanneer je op de voetsteunen staat.

Licht (en) sportief
Het lagere gewicht van de nieuwe Multistrada is meteen merkbaar. De machine danst heel wendbaar over rotondes, waar je de koerswisselingen met slechts een klein beetje gas kunt doseren. Het stuur is vrij breed geworden, waardoor het volstaat om een pink te verplaatsen wil je van richting veranderen. Op de bochtige bergwegen in het achterland van Valencia stuurt de V2 vederlicht en in een opeenvolging van snelle S-bochten voel je dat de V2 zomaar eventjes dertig kilo lichter is dan de V4. Dit is sportiviteit op een zeer hoog niveau, als je het bekijkt vanuit het oogpunt van andere avontuurlijke toermotoren.

Die sportieve inborst wordt nog eens versterkt door de Pirelli Scorpion Tail II banden die vooral voor de straat zijn ontworpen. Op smalle kronkelwegen is de nieuwe Multi V2 zonder twijfel de snelste reisenduro in zijn klasse, punt uit. De uitstekende quickshifter, waarvan de sensoren zich nu in de versnellingsbak bevinden, draagt hier ook flink aan bij. Die zorgt namelijk voor bliksemsnel op- en terugschakelen met bijna geen reactie in het rijwielgedeelte door lastwissels.

Karakter
De remmen laten zich prima doseren, al zouden zowel rem- als koppelingshendel iets dichter bij het stuur mogen staan. In vergelijking met de V4 en zijn 285 mm remschijf achter moet de V2 het met een 265 mm schijf stellen, bij stevige remacties voel je dat de voorkant dan geneigd is zich op te richten. Zelfs zonder stuurdemper is de stabiliteit van de tweecilinder voortreffelijk, de windbescherming van de helm is goed en het ruitje laat zich met één hand over 80 mm verzetten. Schouders en voorarmen worden amper beschermd.

Ondanks de langere zesde versnelling draait de machine bij constante snelwegsnelheden steeds rond de zesduizend omwentelingen, wat een beetje hoogtoerig aanvoelt. Om de stabiliteit bij hogere snelheden te garanderen, zijn de koffers zwevend opgehangen. De 90° V2 doet zijn werk met een discreet, mechanisch achtergrondgeluid. Ook bij koude motor heb je de neutraal meteen gevonden en laat de koppeling zich al soepel bedienen. Schakelen gaat zowel met als zonder quickshifter naadloos.

Elektronica
Vanaf ongeveer 2.500 tpm trekt de V-twin vlot weg, om rond de 6.000 tpm nog een keer te versnellen. Toch merk je dat het daarboven wat moeizamer gaat, zeker als je de toerenbegrenzer nadert bij 11.350 tpm. Heb je de Multistrada V4 nog vers in het geheugen, dan voel je dat er hier onvermijdelijk toegevingen gedaan moeten worden door dat maximale vermogen van (slechts) 115 pk.

Om in te halen op een steile bergpas, met een volgeladen machine en een passagier, zal je echt terug moeten schakelen en het toerental opvoeren. Dat doet overigens geen afbreuk aan de Multistrada V2, hij danst gemakkelijk door het hele toerenbereik en laat zich net zo soepel rijden. In de door ons geteste S-versie zijn de volledige instelbare, semiactieve Marzocchi veerelementen voorzien van elektronisch geregelde Skyhook-technologie. Die beperkt bij remacties het duiken en bij accelereren het steigeren, wat het comfort en de veiligheid een boost geeft.

Conclusie
De nieuwe Ducati Multistrada V2 (S) is een overtuigende wegmotor die punten scoort met zijn lage gewicht, kwieke stuurgedrag, verbeterde zithouding en gecultiveerde tweecilinder. Grootste voordelen van de Multi V2 zijn de langere onderhoudsintervallen en het lagere brandstofverbruik in vergelijking met de V4. Jammer genoeg is handvatverwarming niet standaard, maar wil je de Multistrada V2 verder uitrusten dan is er een breed pakket toeraccessoires beschikbaar – denk daarbij aan koffers, verschillende zadels, ruitjes en een middenbok.

Plus- en minpunten
+ Soepel blok
+ Comfortabel
+ Pluimgewicht binnen het segment
– Gedateerd design
– Weinig vermogen voor een toerbuffel
– Toch maar doorsparen voor de V4?

Motor: 890cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde DOHC V2
Boring x slag: 96 x 61,5 mm
Compressieverhouding: 13,1:1
Max. vermogen: 115,6 pk @ 10.750 tpm
Max. koppel: 92,1 Nm @ 8.250 tpm
Brandstofvoorziening: injectie
Transmissie: zesbak, up/down quickshifter, slipperclutch, ketting
Frame: aluminium monocoque met aluminium swingarm
Voorvering: 45 mm UPSD voorvork, 170 mm veerweg, volledig instelbaar (S: Skyhook)
Achtervering: monoshock, 170 mm veerweg, volledig instelbaar (S: Skyhook)
Voorrem: 320 mm schijven met radiaal gemonteerde Brembo vierzuigerremklauwen, bochten-ABS
Achterrem: 265 mm schijf met Brembo tweezuigerremklauw, bochten-ABS
Banden voor/achter: 120/70-ZR19 / 170/60-ZR17 (Pirelli Scorpion Trail II)
Wielbasis:         1.572,5 mm
Balhoofdhoek/naloop: 24,3° / 105,5 mm
Gewicht: 199 (202) kg (droog)
Zithoogte: 830 – 850 mm
Tankinhoud: 19 l
Prijs Nederland: € 18.690,- (S: vanaf € 21.890,-)
Prijs België: € 16.490,- (S: vanaf € 19.190,-)

Tekst Klaus Nennewitz • Fotografie Ducati