Getest: Moto Guzzi V85 Strada | V85 TT | V85 TT Travel

Vanaf z’n eerste schreden als conceptbike op de EICMA van 2017 was de V85 TT een motor die zich niet in een hokje liet duwen, maar wel de aandacht trok van flink wat motorrijders. Want zo’n onderhoudsarme cardan in combinatie met een luchtgekoelde V-twin in een reiswaardig rijwielgedeelte, dat was toch redelijk uniek. Moto Guzzi maakte van de noodzakelijke Euro5+ update gebruik om naast de V85 TT en de V85 TT Travel ook een no-nonsense V85 Strada te introduceren, zodat de aparte vogels nu toch al met drieën zijn.

“Dankzij de toepassing van variabele kleptiming konden we het piekvermogen opkrikken en vonden we tegelijk meer koppel onderin. Win-win dus.” Ik kan een lachje niet onderdrukken als Guzzi’s V85-platformverantwoordelijke Luca Balduino trots met cijfers speelt de technische presentatie van de V85 drieling, want 80 pk bij 7.750 toeren en 83 Nm bij 5.100 omwentelingen zijn nu niet meteen waarden die je van je sokkel blazen.

Ik heb de V85 TT altijd al een fraaie motor gevonden en ik vind het mooi dat Moto Guzzi z’n eigenwijze ik blijft en daardoor motoren produceert met een hoog ‘love it or hate it’-gehalte. Omdat ze zo koppig vasthouden aan de in de lansgrichting geplaatste  V-twins (bij voorkeur luchtgekoeld) en de cardanaandrijving, al kunnen ze qua prestaties en gewicht zo goed als onmogelijk wedijveren met de concurrentie. En toch zie je de V85 TT regelmatig in het straatbeeld opduiken, het beste bewijs dat er wel degelijk een flinke schare motorrijders die no-nonsense aanpak waardeert.

Ik ben geïntrigeerd door de V85 TT, maar tegelijk koester ik geen al te hoge verwachtingen. In mijn brein is de V85 TT op basis van zijn technische gegevens een genietersmotor-met-uitzicht-op-wat-extra’s. Een mooi gelijnde motor waarmee je op zondagochtend in stijl je koffietje gaat drinken, maar evengoed een machine waarop je een reis kunt maken en daarbij wat licht offroadwerk niet hoeft te schuwen. Als het maar niet te snel gaat allemaal, dat type motor.

De opfrisbeurt heeft de V85-serie in ieder geval deugd gedaan, het aluminium subframe ziet er mooier uit dan het stalen laddergeval van de eerste lichting. Het 5” TFT-dashboard is hetzelfde als dat van de Stelvio en de V100 Mandello, met dat verschil dat er geen aparte bedieningsknop is voor de rijmodi. Om tussen de vijf rijmodi van de V85 TT Travel te kiezen moet je het menu in, een fluitje van een cent dankzij de intuïtief te bedienen elektronica.

Opmerkelijk: terwijl het Moto Guzzi MIA waarmee je een telefoon aan het dashboard koppelt op de duurdere Stelvio een optie is, zit dat snufje wel standaard op de heel rijk uitgeruste V85 TT Travel. We kunnen tijdens de testdag overstappen van de V85 Strada naar de V85 TT en de V85 TT Travel, met die laatste zal ik de meeste kilometers wegtrappen.

De zon schijnt over de kustlijn van Almeria, we rijden in colonne over de snelweg door het glooiende landschap en zo veel voorjaarsgeluk doet me spontaan ‘Happy’ van Pharrell Williams neuriën. De cruisecontrole werkt prima, de standaard handvatverwarming van de V85 TT Travel staat in standje één omdat het toch nog een beetje kil is, zonder dat ik de noodzaak voel om de zadelverwarming (ook al standaard) in te schakelen. De windbescherming van het touring windscherm is meer dan in orde, waarbij de ruit ook tijdens het rijden gemakkelijk in hoogte te verstellen is. De zithouding is goed, alleen de montagebeugels van de duovoetsteunen hadden wat verder naar achteren mogen staan want nu schurk ik er frequent met de hak van mijn motorlaarzen tegenaan.

Na een klein halfuurtje over de snelweg draaien we een secundaire weg met eindeloze doordraaiers op en drijven we het tempo een beetje op. Niks overenthousiasts, gewoon van bocht naar bocht zeilen, de Guzzi vindt het prima. Er zit een beetje leven in het rijwielgedeelte en de luchtgekoelde V-twin komt uiteraard met wat trillingen. De Italiaan stuurt vlot en voorspelbaar en hoewel er geen overdaad aan vermogen of koppel aanwezig is, volstaat het om lekker te toeren.

Voor de fotoshoot stap ik over op de V85 Strada en meteen valt me op hoe anders die rijdt. De Strada is het instapmodel dat zich voornamelijk op stedelijk gebruik richt, en daarvoor een hoop toeters en bellen overboord kiepert. Het windscherm is kleiner en zoek niet naar de handkappen, de carterplaat of de handvatten voor de duo want die zijn er niet; waardoor de V85 Strada vier kilo lichter is dan de V85 TT. Het grootste deel van dat gewichtsverlies vind je echter bij de wielen; want terwijl de V85 TT en V85 TT Touring op spaakwielen met Michelin Anakee dual purpose banden staan, rolt de Strada op gietwielen en Dunlop Meridian rubbers door de stad.

De lichtere gietwielen en het pure straatrubber laten de V85 Strada een stuk sneller insturen en dat vereist toch een kleine aanpassing. Hoed je op de V85 Strada trouwens voor overmatig optimisme, als enige van de drie is de Strada niet voorzien van een IMU zodat er ook geen bochten-ABS op zit.

Als we van de derde fotolocatie wegrijden, vallen me twee zaken op. Ten eerste dat de kabelbediende koppeling zich gemakkelijk laat bedienen en het aangrijpingspunt perfect voelbaar is. En ten tweede dat de voorrijder duidelijk instructies heeft gekregen om het tempo op te schroeven zodat we het opgelopen tijdsverlies tijdens de fotosessie kunnen wegwerken. Ik schakel de rijmodus over van Road naar Sport en ga er lekker voor zitten.

Geen enkele van de V85’s is voorzien van een quickshifter, al mis ik dat accessoire niet. De bak schakelt trefzeker en soepel, zonder valse neutraals. De voorrijder heeft ondertussen bijgeschakeld naar een tempo dat ik eerlijk gezegd niet haalbaar achtte op de V85. De Guzzi laat zich heel gewillig insturen en de vering kan het bij dit tempo ook nog allemaal best behappen. Bochtensnelheid is wel belangrijk, want door de relatief bescheiden vermogens- en koppelwaarden heb je onvoldoende kruit achter de (rechter)hand om op een recht stuk eventjes een gat dicht te knallen.

Volgens de technische presentatie wordt de kleptiming van de 853cc V-twin bij 6.500 toeren aangepast, al voel je daar in werkelijkheid niks van. Simpelweg omdat het piekvermogen van 80 pk zo hoog op de toerenschaal zit (7.750 toeren) dat je tegen die tijd al lang hebt opgeschakeld. Wil je met de V85 opschieten, weet dan dat de 83 Nm veel belangrijker zijn dan de tachtig paarden. Volgens collega’s die wel met de eerste versie van deze motor reden is het verschil in koppel onderin wel goed voelbaar, ik geloof ze op hun woord.

Met 243 kilo is de TT Travel rijklaar beslist geen lichgewicht, zeker niet als je de vrij bescheiden cilinderinhoud in gedachten houdt. Desondanks slaan de vering en remmen niet op hol als de bestuurder de kolder in de kop krijgt. De remkracht van de twee radiaal gemonteerde vierzuiger Brembo’s op de voorvork volstaat bijna altijd, de tweezuigerremklauw op de enkelzijdige achterbrug zet niet zo veel zoden aan de dijk. De motorrem inzetten helpt uiteraard ook altijd, tot je een keer iets te enthousiast afschakelt en de slipperkoppeling duidelijk maakt dat ook die zijn limieten heeft en het achterwiel een flinke stap opzijzet.

Als laatste van de groep moet ik op de slingerende bergwegen niet te veel in mijn neus peuteren en af en toe behoorlijk laat en kordaat ingestuurd worden om bij te blijven. Maar ook die bijna agressieve rijstijl slaat de Guzzi niet uit z’n lood. Voor de meeste potentiële V85-rijders zal het bovenstaande al redelijk dicht in de buurt komen van wat in de rechtbank wordt omschreven als ‘oneigenlijk gebruik’ en met elke extra kilometer op dit tempo groeit mijn verbazing over wat deze Guzzi in zijn mars heeft.

Conclusie Toen we bij de eerste fotostop aankwamen deelde ik met een collega mijn voornemen om mezelf voor mijn zeventigste verjaardag een V85 TT Travel cadeau te doen. Ik zag me mijn oude dag al tegemoet rijden op het ritme van de V-twin uit Mandello del Lario. Na het tweede deel van de rit vraag ik me af of ik wel zo lang moet wachten, want tot mijn niet geringe verbazing kan je met de V85 TT veel vlotter rijden dan je op papier zou vermoeden. Daarbij is de V85 TT een motor die geen concurrentie heeft én die deuren opent. De machine ziet er zo vriendelijk uit dat een V85 TT-rijder die zich op een terras neervlijt meteen de sympathie van de andere terraszitters geniet. En da’s niet alleen op je oude dag goud waard…

Plus- en minpunten
+ Sportiever dan je denkt
+ Drie versies en veel opties
+ Karakter in overvloed
– Variabele kleptiming brengt weinig bij
– Positie duovoetsteunen
– Strada ziet er wel heel karig uit

MOTORBLOK
De 853cc V-twin met enkele nokkenas is nog altijd luchtgekoeld. De V85 is de eerste Guzzi met variabele kleptiming dankzij een centrifugaalsysteem met zes kogels op de nokkenas die vanaf 6.500 tpm naar buiten worden geslingerd en daardoor de nokkenas maximaal 14° verdraaien. Daarmee wordt de timing van de in- en de uitlaatkleppen aangepast, aan de lift verandert niks.

RIJWIELGEDEELTE
Het hoofdframe is nog steeds een stalen vakwerkconstructie, het subframe is voortaan een aluminium exemplaar. De monoshock achter is op alle drie de versies instelbaar qua veervoorspanning en uitgaande demping, om dat laatste aan te passen hebben de V85 TT en V85 TT Travel een handige externe draaiknop. De V85 TT en V85 TT Travel staan op spaakwielen met Michelin Anakee dual pursose banden, de V85 Strada doet het met aluminium gietwielen en Dunlop Meridian wegbanden.

ELEKTRONICA
Alle drie de motoren zijn voorzien van het 5” TFT-dashboard dat we kennen van de V100 Mandello en Stelvio, met dat verschil dat voor de selectie van de rijmodi geen aparte knop voorzien is. De V85 Strada heeft drie rijdmodi (Sport, Rain, Road), de V85 TT vier (+ Offroad) en de V85 TT Travel vijf (+ Custom). De V85 TT en V85 TT Travel hebben een 6assige IMU die de tractiecontrole en het ABS van informatie voorziet over de hellingshoek en versnelling of vertraging van de motor. De V85 Strada heeft die unit niet (wel als optie te bestellen). Alle drie de V85’s zijn standaard uitgerust met cruisecontrole.

VERSIES
De V85 Strada is niet voorzien van handkappen, carterbescherming en duohandvatten en als enige van de drie staat deze motor op aluminium gietwielen. Alles wat standaard op de V85 TT en V85 TT Travel zit, kan je als accessoire bestellen voor de Strada. De V85 TT staat op spaakwielen, de V85 TT Travel is een met accessoires behangen V85 TT. Zo is de Travel standaard uitgerust van een hoger touring windscherm met deflectoren, verwarmde handvatten en verwarmd zadel, zijkoffers en het Moto Guzzi MIA waarmee je je telefoon aan het dashboard koppelt.

Moto Guzzi V85 TT / TT Travel / Strada
Motor: 853cc, 2 kl./cil., luchtgekoelde dwarsgeplaatste 90° V-twin
Boring x slag: 84 x 77 mm
Compressieverhouding: 10,5:1
Max. vermogen: 80 pk @ 7.750 tpm
Max. koppel: 83 Nm @ 5.100 tpm
Brandstofvoorziening: injectie met 52 mm gasklephuis
Transmissie: zesbak, slipperclutch, cardan
Frame: stalen vakwerkframe met alu subframe
Voorvering: 41 mm UPSD, veerweg 170 mm, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar
Achtervering: monoshock, veerweg 170 mm, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar
Voorrem: 320 mm schijven met radiaal gemonteerde Brembo vierzuigerremklauwen, bochten-ABS (Strada: ABS)
Achterrem: 260 mm schijf met dubbelzuigerremklauw, bochten-ABS (Strada: ABS)
Banden voor/achter: 110/80-R19 / 150/70-R17 (Strada: Dunlop Meridian / TT & TT Travel: Michelin Anakee)
Wielbasis: 1.520 mm
Balhoofdhoek/naloop: 25,7° / 128 mm
Gewicht: TT: 230 kg / TT Travel: 243 kg / Strada: 226 kg (rijklaar)
Zithoogte: 830 mm
Tankinhoud: 23 l
Prijs Nederland: V85 TT: € 15.399,- / V85 TT Travel: € 16.399,- / V85 Strada: € 14.399,-
Prijs België: V85 TT: € 13.499,- / V85 TT Travel: € 14.999,- / V85 Strada: € 12.499,-

Tekst Bart De Schampheleire • Fotografie Milagro