Ed Turner Honda CB400

Het begint meestal met een motor, vaak in bedenkelijke tot slechte staat en klaar voor een nieuw leven. Het doel: een uitzonderlijke, unieke en compromisloze special bouwen. Dat verloop gaat ook op ook voor Ed Turner, custombouwer met Amerikaanse roots die ook duidelijk in zijn creaties aanwezig zijn. Ook de jaren 70, een periode waarin volgens Ed zowat alles van belang werd uitgevonden, zijn alomtegenwoordig in zijn werk.

Geschreven door Thierry Dricot    Foto’s Thierry Dricot

 

Ik ontmoette Ed voor het eerst op de Custom Party in Parijs, in september vorig jaar, en omdat het klikte besloten we nog een keertje af te spreken. We leren elkaar beter kennen in een trendy loft, met een stuk pizza bij de hand. Ed begon al vroeg te rommelen aan tweewielers, hij is amper tien wanneer hij het brommertje van zijn grootmoeder ombouwt tot iets onwaarschijnlijks, en ook op die jonge leeftijd geeft Ed al blijk van een geniale visie. Tijdens zijn jeugdjaren werkt hij aan verschillende projecten. “Ik maakte iets en reed er dan een beetje mee rond. Meestal kocht een van mijn vrienden ‘m dan over. Daardoor kon ik dan weer aan een andere beginnen. Het duurde niet lang of ik begon geld aan de kant te zetten, met maar één doel voor ogen: op een dag alleen nog maar motoren bouwen,” vertelt Ed.

Autodidact
Ed bleef creaties bouwen en trok met zijn projecten naar ‘Wheels and Waves’ in Biarritz, waar ze op veel enthousiasme onthaald werden. De ‘coole attitude’ van de customwereld geeft Ed vleugels, net als zijn passie voor zowel de Amerikaanse cultuur als voor zijn werk. Zoals zoveel custombouwers is Ed een autodidact. Weet hij niet hoe hij iets moet maken, dan leert hij het zichzelf aan. Zo leert hij gaandeweg lassen en spuiten. Een van Eds meest in het oog springende projecten is de Honda CB400. Het is ook een van z’n eerste. Dat de CB belangstelling wekt, mag geen verrassing zijn: hij ziet er nogal atypisch uit. Het begon allemaal toen Ed op een vlooienmarkt een wassen tank van een oude parketpolijstmachine vond. Dat onderdeel werd het startpunt voor zijn nieuwe project, en daarmee maakte Ed het zichzelf niet makkelijk. De tank werd gepolijst en voorzien van een dubbele ontsteking waar de bougiekabels in uitmonden. Niet meteen voor de hand liggend, maar wel met een leuk resultaat. Het volledig handgemaakte frame bevat de originele stuurkolom. Een ander reservoir dat tussen het frame hangt, waarschijnlijk van een Franse Terrot, vond Ed ook op een rommelmarkt. Dit soort tanks kwam wel meer voor op vooroorlogse machines. Hij besloot de ruwe kantjes en de slechte afwerking van de tank te behouden en het geheel te overspuiten met verf
‘van het huis’. De kleurstelling is geïnspireerd op de jaren 70.

De essentie
Het blok van de Honda CB400 werd volledig gedemonteerd en opnieuw opgebouwd. De zijpanelen zijn vergroot zodat ze de elektrische aansluitingen kunnen herbergen. Het rood geschilderde motorcarter doet denken aan een dikke V8, opnieuw een knipoog naar de USA. De voorvork van een CBR900 FireBlade zorgt voor de aansluiting met het supermoto-voorwiel. Nissin remklauwen voor en achter bieden meer dan voldoende stopkracht op deze lichte machine. De schokdemper komt van een FZ6, en wellicht werd ‘ie op dezelfde rommelmarkt op de kop getikt. De wat asociale uitlaat is uiteraard volledig huisgemaakt, van begin tot eind. Het zadel kreeg een laag wit leer en de afbeelding van een zwaluw, het logo van Ed en het symbool van vrijheid. Verder stamt de koplamp van een auto en komen verschillende onderdelen, zoals handvatten en voetsteunen, van gespecialiseerde leveranciers. Een snelheidsmeter of toerenteller ontbreekt, met dit ding rijd je op het gehoor. Het resultaat is een atypische caféracer met een opvallend persoonlijke lijn. De essentie van een caféracer, kortom: een unieke, lichte en krachtige motor. Je houdt ervan of niet, maar je kunt er onmogelijk geen mening over hebben. En precies dat soort reacties hoort een geslaagde custom op te wekken.

Deel

Gerelateerde artikels

Honda NT1100

Kort getest: Honda NT1100 DCT

Honda mag je ondertussen zo ongeveer de koning van de nichemarkten noemen. Toen alle Japanse merken de cruisers uit hun aanbod schrapten, bleef Big Red