“De volgende dagen voelden vreemd en zwart…”

Het BSB-seizoen in Engeland is eindelijk begonnen, met de eerste ronde op het historische circuit van Oulton Park … wat helaas in een vreselijk drama eindigde.

Het team had alles prima voor elkaar, het hele weekend hadden we mooi weer en vanaf de eerste vrije training werden er al verbazingwekkend snelle rondetijden neergezet door het hele veld. Gelukkig deden we daar zelf ook niet voor onder en gingen we met een goed gevoel richting de start van de eerste race van het jaar.

De eerste acht rondes gingen mij prima af, maar vervolgens speelde de spanning in mijn knie helaas toch nog te veel op. Mijn kniekapsel blijkt momenteel de lange race-afstanden van achttien rondes op deze intensieve baan nog niet pijnvrij aan te kunnen. Wat vooral de laatste tien rondes erg zwaar maakte … maar uiteindelijk toch als 19e over de finish gekomen. In Race 2 had ik een mooi gevecht met Davey Todd, dat ik gelukkig kon winnen.

Daarna werd het tijd voor de laatste race waarvoor ik al klaarstond in het racepak … tot op dat moment de grote crash in de Supersport 600 plaatsvond met liefst tien rijders. Hierbij kwamen Owen Jenner en Shane Richardson helaas om het leven… Helikopters, ambulances, politie … het was één grote chaos waarbij het medische team er echt alles aan heeft gedaan om de jongens te redden, maar hun verwondingen waren te ernstig.

Om deze reden werd uiteraard de rest van het event gecanceld en ging ook mijn focus uit naar het bijstaan van een maatje van me dat betrokken was bij deze crash. De volgende dagen voelden vreemd en zwart. Owen sprak ik geregeld, ook nog voor de desbetreffende race, eindigend met een welgemeend “Succes!”… Dan is het gek om te beseffen wat er is gebeurd.

Toch stond Donington Park al snel weer op de agenda, waar we allemaal opnieuw weer scherp moesten zijn. Over de trainingen kon ik positief zijn, deze baan ligt mij ook goed. Ronderecords werden opnieuw verbroken. Toen kwam de herdenkingsceremonie. Dat was aangrijpend. Dat we direct daarna terug moesten rennen om binnen acht minuten te beginnen aan de Superpole-kwalificatie was eigenlijk wat teveel, ik merkte dat het me erg raakte.

Ondanks dat lukte het me om in de eerste wedstrijd een 17e plaats naar huis te rijden. Met goede moed naar Race 2 dus, waar ik na een goeie start in de derde ronde een grote highsider meemaakte en er hard af stuiterde. Ik heb het de derde race nog geprobeerd maar de brandwond en blessure aan m’n pols en enkel waren te heftig om de race uit te rijden. Kortom, de eerste twee races van het seizoen waren meteen al een aardige achtbaan.

Ik heb direct na Donington besloten om op 27 mei met een operatie de vier schroeven uit m’n beide knieën te laten verwijderen; die liggen nu bij de verzameling. Nu optimaal herstellen van alles, om in Snetterton op 21 en 22 juni fit en scherp aan de start te staan.

Jaimie van Sikkelerus

Je zou kunnen zeggen dat Jaimie Jaimie van Sikkelerus het net even anders doet dan de rest. Dit jaar debuteert ‘The Sikk’ op een TAG Honda in het prestigieuze British Superbikes-kampioenschap en houdt hij ons maandelijks op de hoogte van z’n avonturen aan de andere kant van het Kanaal.