De eerste punten!

Tijd voor een nieuwe column en dit keer een iets andere aangezien we door de prachtige Isle of Man TT de nodige weken ‘rust’ hadden in de kalender omdat veel BSB-rijders bij de TT betrokken zijn. Stiekem lijkt het me ook gaaf om zelf eens deel te nemen … maar dat is heel misschien iets voor de toekomst.

Deze ‘rustweken’ kwamen mij eigenlijk best goed uit omdat we druk genoeg waren met het herstel van de linkerhand en -enkel na de flinke highsider tijdens de race op Donington Park. Na veel sporten, fysio, werken in de motorzaak, het geven van een lezing (van alle markten thuis) mocht ik halverwege juni ook een prachtige trouwerij meemaken in Italië, van Maik en Yaleesa Voorwinden. De familie Voorwinden ken ik al heel lang, ze zijn een trouwe sponsor die ik al jaren met trots op mijn vizier meedraag. Na het feestgedruis in Italië moesten we direct de volgende dag weer afreizen naar Snetterton in Engeland, waar een nieuw raceweekend op ons wachtte.

Tijdens het +30 graden hete weekend was de vrijdag lastig. Mijn crewchief was niet aanwezig maar we hadden veel te testen en kwamen helaas niet tot de afstellingen waarmee ik me vertrouwd voelde. Gelukkig kwam dat zaterdag weer goed, al hadden we daar wel de derde vrije training en de kwalificatie voor nodig, waardoor ik moest starten vanaf P21. Na een sterke start en bijna de hele race op P14 te hebben gereden, ben ik uiteindelijk als 15e gefinisht. Eindelijk in de punten! Ik reed ook nog eens 0,8 sec van mijn kwalificatietijd af in de race, wat bevestigde dat de afstelling eindelijk goed zat. Voor de zondagmorgen stond de Sprintrace van twaalf rondjes op het programma. Vertrekkend vanaf P17 had ik nu een iets mindere start. Na veel duw- en trekwerk in de beginfase (zoals altijd in het BSB) moest ik me even herpakken, maar een Sprint is kort en ietwat teleurgesteld finishte ik op P18.

Nog één hoofdrace te gaan. M’n handen werden in het medisch centrum ingetapet wegens meerdere bloedblaren; nieuw voor mij maar dat kwam waarschijnlijk door het zweten in dit hete weer. De fysio’s werden ook ingezet voor het masseren van de schouders en triceps, die hadden het namelijk nogal zwaar op Snetterton met de vele ‘stop & go’ bochten. Op een Superbike is dat fysiek een stuk uitdagender dan op een Supersport. Startend vanaf de 19e plaats kwam ik goed van m’n plek met een ijzersterke eerste paar bochten, maar helaas schakelde ik verkeerd bij Bocht 4 en ging ik rechtdoor bij een inhaalactie om de 13e plek. Kon ik weer opnieuw beginnen. Na een prachtige race waar ik tot nu toe dit seizoen het meest trots op ben, pakte ik uiteindelijk de 16eplek.

Het was super om eindelijk dichter bij de punten te komen en eraan te kunnen proeven. De knieën gaan met hard werken steeds iets beter vooruit en op het moment van schrijven zijn we onderweg naar Knockhill in Schotland. Ik heb er zin in!

Jaimie van Sikkelerus

Je zou kunnen zeggen dat Jaimie Jaimie van Sikkelerus het net even anders doet dan de rest. Dit jaar debuteert ‘The Sikk’ op een TAG Honda in het prestigieuze British Superbikes-kampioenschap en houdt hij ons maandelijks op de hoogte van z’n avonturen aan de andere kant van het Kanaal.