Throttle up, dude

Kennelijk hebben de surf- en motorcultuur een
bepaalde aantrekkingskracht op elkaar. Is het de mix van vrijbuitersbestaan, een beetje de coole dude (of dudette) uithangen en de onuitputtelijke drang naar mooi weer? We gingen op onderzoek uit tijdens Bikes & Boards op ons eigen Zandvoortse strand en lieten ons en passant verleiden tot een dragrace op een Harley. Welja….

Geschreven door Randy van der Wal   Foto’s Henny B. Stern

Team KicX
Harley-Davidson was zo vriendelijk om een XR 750 Street Rod ter beschikking te stellen voor dit wetenschappelijke experiment genaamd ‘beachsprint’. Naar goede Harley NL-traditie werden kosten noch moeite gespaard en mocht de Street zich verheugen op een speciale strandbehandeling. Banden met iets meer groef voor de broodnodige tractie, een voorspatbord dat schittert door afwezigheid (daar gaat anders zomaar een kuub tussenzitten) evenals een koplamp ten faveure van een nummerbord en ook de voorrem kon terug op de plank. Remmen is immers angst, en angst is overbodige ballast. Hoog stuur als klimrek en racezitje maken het feest compleet. De rijder in kwestie had zich uiteraard eveneens tot in de puntjes voorbereid door het beleggen van een drie weken durend trainingskamp van pizza en limoncello aan een Italiaans toeristenmeer. “Hard rechtuit, hoe moeilijk kan het zijn?!”

Nou, in het mulle Zandvoortse zand verdraaid lastig, zo kom ik achter als ik me tijdens de kwalificatierun een weg naar de startplaats worstel. Dat blijkt al een dusdanig zware opgave dat ik mezelf riant in het zweet heb gewerkt – en de Harley ook, uitgaande van de aangebrande lucht uit het koppelingshuis – nog voor de charmante vlaggeniste mij überhaupt wegwuift. Bij het vallen van de startvlag doe ik iets met gas en koppeling, maar uitlaatgeluid (hard) en voorwaartse snelheid (laag) staan totaal niet in verhouding tot elkaar. Voortploeterend, zigzaggend en bijsteppend als een vijfjarige die voor het eerst zonder zijwieltjes rijdt, bereik een paar honderd meter verder de finish. In een recordtijd: nog nooit heeft iemand zo lang gedaan over zo’n korte afstand op een gemotoriseerd voertuig.

Mijn hopeloze kwalificatie betekent dat ik als een van de eersten van start mag. Losers first, dat idee, dan heeft het publiek nog wat te lachen. Het feit dat ik er in het parc fermé uitzie als een doorgewinterde pro van het H-D-fabrieksteam maakt het er voor mij en mijn ego niet makkelijker op. Eenmaal aangekomen bij de startstreep – een kleine Dakar-etappe op zichzelf – sta ik zij aan zij met een vervaarlijk uitziende Buell op noppenbanden. O help. Bij het vallen van de startvlag weet ik de XR zowaar aardig in beweging te krijgen en kan ik zelfs heel even doorschakelen naar twee. De Buell spartelt hopeloos terwijl hij met Duitse overgave een kuil graaft voor zichzelf. Halverwege heb ik een voorsprong van zeker 50 meter en ik vlieg als een volwaardig beachracer over de korrels. “Haha, zie je wel, ik kan dit wél!” Zoals dat gaat met hoogmoed begint in het zicht van de haven het voorsteven van de Harley hevig te zigzaggen in het mulle zand en maak ik op een haar na slagzij. Het bijsteppen levert me wel twee gescheurde liezen op, maar dat kan de pret niet drukken. Voor ik de Street echter goed en wel in gang heb getrokken, komt de Buell met een nietsontziend tempo aanstormen om me letterlijk op één meter voor de finish voorbij te steken. Tot hilariteit van de omstanders. Een voordeel van deze vroege uitschakeling…

Meer Info? www.bikesandboards.eu