Mooiste van de straat: Honda CBX1000

Wat hebben Alpe d’HuZes en de CBX1000 van Honda met elkaar van doen? In principe helemaal niets, al speelt het cijfer 6 een belangrijke rol bij zowel het evenement als deze iconische motorfiets. De verbinding vinden we dan weer bij de 38-jarige Nawien Agterhorst, oprichter van Alpe d’HuZes en eigenaar van een gecustomizede CBX.

Negentien jaar, net je rijbewijs in de pocket en dan wil je natuurlijk maar één ding … en dat is vooral veel, heel veel motorrijden. Dat gold ook voor Nawien Agterhorst. “Ik had geen eigen motor, maar gelukkig kon ik de Suzuki GS450 van mijn stiefmoeder lenen. Zodoende kon ik samen met mijn vader eropuit, een tiendaagse trip maken door de Alpen. Dat bleek een prima leerplek te zijn en ik deed daar flink wat ervaring op. Op die manier had ik al gelijk mijn eerste vierduizend kilometer achter de rug.”

Een jaar later wordt wederom een plan gesmeed om een vader-zoon motortocht te maken, zij het ditmaal op een eigen motor. “Inmiddels had ik voor duizend gulden een Honda CB550 gekocht, maar die bleek toch wat rotter te zijn dan ik dacht. Helemaal bepakt en bezakt waren we onderweg naar Frankrijk, maar zover zijn we niet gekomen. Ik kwam langs de kant van de weg te staan, met lekkende carburateurs. De wegenwacht hebben we er bijgehaald en die beste man kon gelukkig het probleem oplossen, maar die vroeg wel waar we naar onderweg waren. Toen we de uitleg gaven dat we flink wat kilometers wilden gaan maken in de Alpen, heeft hij toch aangeraden om dat niet te doen.” En dus wordt er bij Weert al rechtsomkeert gemaakt om thuis uiteindelijk de motoren in te wisselen voor wielrenfietsen.

Vader en zoon Agterhorst bedwingen dat jaar de Franse Alpen op een flink lager tempo, maar het blijkt wel een schot in de roos te zijn. “Eerlijk gezegd vonden we het allebei leuker om de bergen met een fiets te beklimmen dan op de motor”, bekent de 48-jarige Nawien. “We besloten om ieder jaar een mooie tocht met de fiets te verzinnen. Ik bleef in die tijd wel gewoon motorrijden, maar zo’n tiendaagse trip als op mijn negentiende heb ik niet meer gemaakt.”

Het is dan ook vooral de niet-gemotoriseerde tweewieler waarmee de SAP-consultant zijn avonturen beleeft en dat leidt zelfs tot een nationaal bekend sponsorevenement. “Ik zocht altijd naar een uitdaging en die vond ik bijvoorbeeld ook in de Ötztaler Radmarathon, de zwaarste eendaagse toertocht. Daar had je te maken met 5.500 hoogtemeters. Ik heb twee keer geprobeerd om de finish te halen, maar dat lukte niet. Zodoende ben ik gaan zoeken naar een alternatief. Doordat ik al mijn klimtijden bijhield, zag ik ook verschil ontstaan. Blijkbaar kon ik de meeste hoogtemeters per uur maken op de Alpe d’Huez.”

Vanuit die gedachte komt Nawien Agterhorst wederom met een interessant idee voor een fietstocht met zijn vader. Liefst zes keer de weg naar de top van die fameuze Alpenberg opknallen. Op een enkele dag.

“Mijn vader keek me nogal vragend aan toen ik het idee voorlegde.” Een brede glimlach kan Nawien niet onderdrukken als hij wederom aan dat moment denkt. “Ik bleef met het idee rondlopen en vertelde vol enthousiasme mijn plan ook tegen een fietsmaatje. Die was er wel voor te porren en wilde graag mee.”

Het blijft echter niet bij een duo, want al snel volgen meer fietsers. “Het thema ‘zes’ had ik eraan verbonden, omdat het in 2006 was. Dat heb ik doorgetrokken naar 6 juni en om dus zes keer de berg te beklimmen. Uiteindelijk zijn we met 66 man die kant uitgegaan en plakten we er ook een goed doel aan vast. Het doel om die puist zes keer te beklimmen werd uiteindelijk ook behaald, door maar liefst 62 deelnemers. En je raadt het al … ik was dus één van de vier die het niet voor elkaar kreeg. Daar baalde ik zo van dat ik de volgende ochtend in alle vroegte toch nog een keer omhoog ben gegaan.”

Inmiddels is het door Nawien bedachte Alpe d’HuZes uitgegroeid tot een van de bekendste goede-doelacties van Nederland en werd begin juni alweer de zeventiende editie gehouden. Hoewel hij inmiddels niet meer in de organisatie zit, is Agterhorst wel de enige persoon die aan alle edities deelnam.

“Ik ben zeker trots op het evenement. Als ik het niet bedacht had, was er nooit een Alpe d’HuZes geweest. En het grappige is dus dat de oorsprong ligt bij het feit dat ik eigenlijk op motortrip met mijn vader zou gaan. Lekkende carburateurs hebben uiteindelijk geleid tot die uitdagende fietstochten.”

Naast wielrennen is ook zeker de passie voor de gemotoriseerde tweewieler niet verdwenen bij de zelfstandig ondernemer uit het Brabantse Reek. Sinds zijn negentiende belandden er verschillende motoren in de schuur en was het plekje de afgelopen jaren bezet door een KTM 1290 Super Duke R.

“Echt een beest”, verklaart Agterhorst. “Het was de eerste motor die ik ooit nieuw kocht. Vond het een fijne motor en beviel heel goed, maar deze was ook wel behoorlijk heftig om mee te rijden. Er zit zoveel koppel en vermogen in, bizar. Ik kwam zodoende haast nooit in zijn vijfde en zesde versnelling terecht. De motor gebruik ik ook niet om snelweg te rijden, want voor mij draait het om bochtjes pakken en dat doe je uiteraard vooral binnendoor. Zodoende had ik die hoogste versnellingen haast nooit nodig.”

Na acht motorseizoenen aan Oostenrijks feestgedruis was het onlangs tijd voor een volgend hoofdstuk. Tijdens de zoektocht naar een waardige opvolger komt Nawien terecht bij de BMW R 1250 GS. Als een vriend langskomt op een gehuurd exemplaar is het voor de ervaren IT’er al snel duidelijk.

“Ik ben jaren terug drie weken lang de eigenaar geweest van een 1100 GS, maar ik miste het gevoel. Ik zag mijn voorwiel niet en dat vond ik toch wel een dingetje. Die 1250 is een geweldige motor om te zien én te rijden, maar tijdens het proefzitten merkte ik het al. Het besef daalde in dat ik niet op zoek moest gaan naar zo’n soort motor.”

Agterhorst blikt daarom terug op zijn motorverleden en weet dan ineens welke richting hij op wil. “Als jonkie heb ik ooit een Honda CBX1000 gehad. Vond ik echt een machtig apparaat. Een collega van me had zo’n machine en die kon ik destijds overnemen. Alleen woonde ik in het centrum van Nijmegen, in een appartementje. Ik kon de motor helaas nergens binnenzetten en uiteindelijk heb ik ‘m dan ook verkocht aan Six Center.”

Tig jaren later is wederom de CBX op het pad van Nawien Agterhorst terechtgekomen. Door de R 1250 GS komt hij tot de conclusie dat de heimwee naar deze forse zespitter behoorlijk aanwezig is.

“Alleen wilde ik wel iets anders dan het standaardmodel. Het blok vind ik fantastisch, maar het ontwerp van de CBX vind ik minder mooi. Ik besloot daarom om eens contact op te nemen met een custombouwer. Na wat gegoogle, kwam ik bij Moto Adonis terecht. Daar heb ik mijn ideeën op tafel gelegd, gaven zij hun visie en kwamen we tot een plan. Allereerst ben ik op zoek gegaan naar een donormotor en die vond ik in Geleen.”

Voor een schappelijke prijs weet Agterhorst de iconische Honda van zijn eigenaar te ontfutselen, maar de CBX verkeert zichtbaar niet meer in showroomstaat. “Dat hoefde natuurlijk ook niet, want er werd toch de zaag ingezet. Alleen was het wel jammer dat het blok ook enige mankementen vertoonde. Zo was het niet best gesteld met de compressie van de zescilinder. Op dat moment stond ik voor een T-splitsing. Ga ik alleen dat probleem fiksen of laat ik meteen een volledige revisie doen? Aangezien het blok toch open moest, besloot ik voor het laatste. Six Center is natuurlijk dé specialist op dat gebied en dus was het niet zo moeilijk waar ik de motor naartoe moest brengen. In principe rijd ik nu dus gewoon met een verse zescilinder rond.”

De zoektocht stopt niet enkel bij het vinden van een donormotor, want de custom CBX mag ook een wat sportievere inborst ontvangen. Daarom regelt de eigenaar een volledige voorkant van de Aprilia RSV Mille en wordt de achterzijde verfraaid door de prachtige enkelzijdige swingarm van een Ducati S4R Monster. Tank en hoofdframe zijn eigenlijk de enige onderdelen die nog intact blijven van de donormotor, al zijn ook die cosmetisch flink aangepakt.

“Er zit veel nieuw spul op, waardoor ik eigenlijk een oude motor in een modern jasje heb staan. Er is veel gecommuniceerd geweest met Moto Adonis tijdens het bouwproces, zodat ook echt mijn droommotor zou ontstaan. Alleen heb ik de eindfase bewust niet meegemaakt, zodat het toch wel een verrassing zou zijn op het moment dat de CBX onthuld zou worden.” Hoewel het plan was om in de nazomer van ‘23 al op de zespitter te kunnen rijden, moest dat moment helaas uitgesteld worden. Met name te danken aan een setje wielen.

Een belangrijk esthetisch element van de Honda zijn de wielen, maar het had wel wat voeten in aarde om deze Kineo velgen door Moto Adonis te laten monteren. “Dat bedrijf zit in Italië en maakt echt prachtige spaakwielen. We verwachtten dat zo’n setje heel mooi zou staan op de CBX, dus die moest komen. Alleen duurde dat behoorlijk lang, waardoor het project vertraging opliep.”

“In mei van het vorige jaar zouden ze geleverd worden, maar dat werd uiteindelijk een maand later. Komt er een doos binnen, blijken daar de verkeerde wielen in te zitten. En ook nog twee sets. De nippels van de spaken hadden een andere kleur dan we besteld hadden, dus die wielen konden weer terug. Een tijdje later ontvingen we weer een zending… Met precies dezelfde wielen als twee maanden ervoor. In exact dezelfde doos, maar dan voorzien van een nieuwe adressticker. Op dat moment hebben we de planning maar aangepast om de onthulling aan het begin van het volgende motorseizoen te doen.”

Nog altijd vertelt Nawien met veel trots over de eerste ontmoeting met de volledig gecustomizede Honda CBX. Begin dit jaar was het dan eindelijk zover, dat ‘ie de motor in vol ornaat zag.

“Samen met mijn vader ben ik naar Moto Adonis gegaan om de CBX op te halen. Doek over de motor bij binnenkomst en dan haal je dat eraf… Voor het eerst zag ik het eindresultaat en ik vond ‘m geweldig. Alles klopte voor mijn gevoel.” Helaas heeft Agterhorst nog niet het moment suprême meegemaakt om een eerste rit over de Brabantse boerenweggetjes te maken. Door een gecompliceerde aanvraag voor de verzekering van de getaxeerde motor én de bouw van een B&B is de ‘ontmaagding’ helaas uitgesteld.

“Ik moest heel mijn verzekeringsgeschiedenis aanleveren, ook alle privéaangelegenheden. Dat blijkt toch behoorlijk veel tijd te kosten. Verder zijn we ook nog bezig met het bouwen van een Bed & Breakfast, waardoor ik helaas nog niet heb kunnen rijden. Uiteraard heb ik wel af en toe het machtige blok laten lopen en kunnen genieten van het heerlijke geluid van de zescilinder, maar het is wel duidelijk een aanslag op mijn geduld om nog niet te kunnen rijden.”

Toch hoopt Agterhorst dat het lange wachten binnenkort eindelijk wordt beloond en er de nodige kilometers op de nieuwe MotoGadget teller gezet kunnen worden. Hoewel hij zelf nog niet aan het stuur van de breedgeschouderde krachtpatser heeft gezeten, kan de eigenaar wel afgaan op het oordeel van de bouwers van zijn motor.

“Bij Moto Adonis hebben ze uiteraard een testrit gemaakt, om te controleren of alles klopt. Zij waren vooral verrast hoe licht deze zware motor stuurde. Dat heeft natuurlijk ook wel te maken met het feit dat we de geometrie wat sportiever hebben gemaakt, goede vering gebruiken én overgestapt zijn naar 17 inch wielen. Ik was uiteraard wel blij om te horen dat er een heerlijk stuurkarakter in mijn CBX zit. Nu alleen zelf nog ervaren.” Hoewel Nawien Agterhorst op dit moment zelf geen conclusies kan trekken over de rijcapaciteiten van de Honda, is voor hem echter al wel één ding heel duidelijk. “Deze fiets gaat nooit meer weg.”

Tekst en fotografie Jarno van Osch/Shot Up Productions