Opmerkzaamheid

IIk heb goed nieuws en slecht nieuws. Laat ik beginnen met het goede nieuws. De verkoopcijfers van motoren in 2019 klokken 15% hoger af dan vorig jaar rond dezelfde periode. Superpositief en de reden waarom kan me zelfs niet schelen. Maar laten we het even over het negatieve nieuws hebben. Volgens verkeerscentrum Vias is het aantal ongevallen met motoren gestegen, net als bij de fietsers. Vias wijst de uitzonderlijk goede zomer met de vinger, want daardoor werd er meer op twee wielen gereden. Nu ja, goed: meer motoren, beter weer, meer rijden, meer ongevallen, het zal allemaal wel. Ik vond wel dat Vias een interessant punt maakte wat betreft de fietsers, namelijk dat er een grote verantwoordelijkheid ligt bij de manier waarop er met de fiets gereden wordt. Misschien moeten we als motorrijders ook maar even de olifant in de ruimte benoemen. We wijzen toch zo graag naar de automobilisten die niet goed ‘gekeken-keken’ hebben, de weginfrastructuur, de banden en noem maar op. En vaak met recht en reden, begrijp me niet verkeerd. Maar we moeten eveneens durven stellen dat we als motorrijders ook onze eigen verantwoordelijkheid dragen. Toen ik lesgaf aan beginnende circuitrijders, stelde ik altijd dat leerlingen bij een crash geen excuses moesten maken. Het was – los van een uitzondering – altijd hun eigen fout. Aan de daaropvolgende reacties kon ik vaak al inschatten wie er als eerste ook effectief op z’n plaat zou gaan. Ik rijd steevast volgens een vaste regel, en die luidt dat ik me te allen tijde bewust moet zijn van wat er rondom mij gebeurt.

 Daarom zit ik mezelf constant te analyseren. In m’n hoofd monitor ik alles wat ik zie met m’n ogen. Betrap ik mezelf er één of twee keer op dat ik bepaalde dingen naar mijn zin te laat heb opgemerkt – een zijstraat, een put in het wegdek, eender wat – dan vertraag ik. Onmiddellijk en onverbiddelijk. Aan welk tempo ik ook rijd, ik kan altijd nog een buizerd van een konijn onderscheiden – nadat ik die dus heb opgemerkt. Dat is steevast ook de raad die ik aan elke (beginnende) motorrijder meegeef: rijd nooit sneller dan je ogen en hersenen die dag aankunnen, en vooral: wees je daarvan bewust. In een meer populaire slogan is dat ‘never ride faster than your guardian angel can fly’. Zoiets. De reden is m’n eerste en voorlopig ook enige echte crash die ik ooit op de weg heb gehad. Dat was nota bene – maar niet toevallig – mijn allereerste motorpresentatie, intussen een jaar of 17 terug. Daar wilde ik de eerste haarspeldbocht van de dag aanvatten, bij het binnenrijden van een Spaans bos, aan een stevig maar niet overdreven tempo. Waarbij ik niet opmerkte dat de schaduw van de bomen een natte weg maskeerde. Met motor en al ben ik onder zo’n (gelukkig!) hoge, houten vangrail gedoken en dan een meter lager in een gracht geëindigd, waarbij ik nog voor ik ongedeerd tot stilstand kwam al riep dat ik ontslagen zou worden.

Ik had die natte weg niet opgemerkt, omdat ik te uitgelaten in het zadel zat en te weinig op de weg lette. En vooral dat laatste is een punt waar ik heel streng op mezelf ben geworden. Noch op de weg, noch op circuit of eender waar laat ik me gek maken. Ik rijd tot het punt dat ik het comfortabel vind en als dat trager is dan al de rest, voel ik mij daar geen seconde minder man of motorrijder door. Ik heb dit jaar al twee rijders zien crashen tijdens een presentatie. Twee keer betrof het ‘nieuwelingen van de influencer-soort’ die harder gingen dan goed voor hen was. En ik geef toe dat ik in beide gevallen weinig medelijden toonde, omdat ze ook naast de motor opvallend haantjesgedrag vertoonden, of achteraf stonden te pochen dat alles op camera stond. En als ik ergens een bloedhekel aan heb… Maar dat is een ander verhaal. Als je onder de indruk wil zijn van een motorrijder; kijk dan naar Márquez, Herlings of weet-ik-veel-wie, maar alsjeblieft niet naar mij. En weet dat ik wellicht ook niet snel onder de indruk zal zijn als we mekaars gemotoriseerde pad kruisen. Want als jij goed rijdt, dan weet ik wel zeker dat Márquez of Herlings wellicht nog honderd keer beter rijden. Dus bij aanvang van het motorseizoen hierbij mijn advies: laat je niet gek maken, nog het minst van al door jezelf. En word alsjeblieft geen statistiek, maar een gelukkig motorrijder. Afgesproken?

Pieter Ryckaert, pieter@motorrijder.be