Jumping Jack

Het mocht je misschien al een beetje zijn opgevallen dat dit nummer iets met de TT van doen heeft. De cover is een subtiele hint, zogezegd. De XSR900 ‘Jumping Jack’ die daar een beetje ordinair de show steelt, was een mooie aanleiding eens dieper in het leven te duiken van een van de (of nee, dé) meest bewonderde coureurs die dit kleine landje ooit gekend heeft. Jack Middelburg, ‘Wie is er niet groot mee geworden?’ Nou ik, eigenlijk. Althans, in die zin dat ik de laagvliegende Westlander nooit bewust in actie heb gezien. Tot mijn grote spijt. Daar was ik destijds te jong voor. Het staartje van de carrière van Boet van Dulmen, daar staat me vaag iets van bij, Freddie Spencer levert al iets van ‘kleur’ op in m’n ‘beeld & geluid’-gedeelte driehoog achter, maar pas vanaf Schwantz, Rainey en kornuiten is er sprake van ruimte op de VdW-harde schijf. Kortom, ‘Jumping Jack’ is voor mij vooral iets uit de overlevering.

Die overlevering behoort in het geval van Middelburg wel tot de betere, overigens. Natuurlijk is er de gewonnen TT van 1980, of de misschien nog wel veel magistralere winst op Silverstone in ‘81 (rechtsreeks duel met Roberts, Mamola en Sheene op een droge baan, op een privémachine), maar nog veel mooier zijn de verhalen uit de kantlijn. Van een Middelburg die op de terugreis na een lange test in Oostenrijk het stuur van de Transit wel even overneemt van z’n vermoeide chef-monteur Adrie van den Broeke (ze reden toen gewoon nog zelf) om dan vervolgens zelf tot drie keer toe half tukkend de berm in te rijden.
Of een Middelburg die toch nog even wil kijken of de RG500 wel goed loopt en besluit ‘m te starten in de voortent van de caravan. Om half vier ‘s nachts, met vrouw en kind achter het dunne triplex. Of als hij na een landelijke (!) inzamelingsactie in een ultieme poging z’n racecarrière van de ondergang te redden op de persconferentie z’n Mercedes voor de deur parkeert… op een set hagelnieuwe velgen. Sjekkie op ‘halfzeven’ onder de snor en dan een beetje nonchalant tegen een band aan trappen, ik zie het voor me. Wat zou het ook, Middelburg zou het publiek wel terugbetalen op het circuit.  Doodzonde dat er in het huidige professionele ‘topsportmilieu’ met Papendal-kostgangers en pr-managers geen plaats meer is voor juist dit soort figuren. ‘Figuren’ die wel keihard waren voor zichzelf en die je over een winnaarsmentaliteit echt helemaal niets hoefde te leren. Maar ja, tijden veranderen en nee, vroeger was echt niet alles beter. Dat is namelijk een van de redenen waarom diezelfde Jumping Jack nu niet zelf bij de NOS staat terug te blikken op die TT van toen. Ze namen het niet zo nauw, veiligheidshalve.

En dus rest ons vooral om die herinnering levend te houden. Wij doen een poging in dit nummer, met een bescheiden ode aan Middelburg. En mocht het van ‘voor je tijd’ zijn… dan is er altijd nog een poster van Schwantz. Gewoon, omdat het moet.

Randy van der Wal, hoofdredacteur Kicxstart